Uitgelezen: Starbucks, de 5 principes van het succesverhaal
07 mei 2008
Het bedrijf en merk Starbucks spreekt tot de verbeelding van velen. Eerlijk gezegd ook wel een beetje tot de mijne. Weinig bedrijfsfilosofieën stellen de klant zo centraal als deze koffiekoning. Dat heeft ertoe geleid dat van medewerkers wordt verwacht dat zij extreem klantvriendelijk zijn. Alles volgens de vijf principes:
- Maak het je eigen
- Alles is belangrijk
- Verras en verheug
- Verwelkom verzet
- Laat je sporen na
Zo’n filosofie kan erg leerzaam zijn voor andere organisaties. Daarom twijfelde ik niet lang toen ik het boek Starbucks, de 5 principes van het succesverhaal bij de aanwinsten zag liggen. Over dit bedrijf wilde ik wel eens wat meer lezen!
De titel van deze post is echter misleidend. Ik heb het boek namelijk helemaal niet uitgelezen. En wel hierom: het boek zuigt.
Niet vanwege de schrijfstijl. Die is kraakhelder en soms zelfs best prettig. Nee, het boek zuigt omdat het niet geloofwaardig is. Dat is ook wat ik lees op De Intensieve Menshouderij:
De organisatiepsycholoog Joseph Michelli is lyrisch over het Starbucks-concept. In zijn boek Starbucks – De 5 principes van het succesverhaal is hij zo laaiend enthousiast dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat hij niet door Starbucks gesponsord wordt.
Dat gevoel kreeg ik dus ook. Als dat gevoel eenmaal de luis in je leespels is kun je zo’n boek maar beter wegleggen. Er zijn nog genoeg alternatieven.
Maar toch: Starbucks fascineert wel. Nu ze ook in de lage landen vaste voet aan de grond krijgen (alsnog) is het misschien toch wel goed om er eens iets meer over te lezen. Want zeg nu zelf: als je het aandurft om al je vestigingen een dagdeel te sluiten om alle 135.000 medewerkers tegelijkertijd te voorzien van een training, heb je wel ballen (of misschien was dit logistiek gezien wel de goedkoopste oplossing, dat kan natuurlijk ook).
Aan de andere kant: verantwoord kapitalisme is ook kapitalisme. Het benutten van cultuur is nog geen verrijking van cultuur. Uiteindelijk gaat het de boonbrigade ook gewoon om keiharde knaken en transformeren zij het aanbod van koffie zonder omzien tot eenheidsworst.
Vandaar de parodie op Starbucks’ logo, dat ik jarenlang met plezier gebruikte op het web, als verwijzing naar mezelf, in de vorm van een avatar.
@
Edwin,
Wist je dat de Starbucks logo een zeemeermin is? En dat de huidige versie gekuisd is vanwege de blote borsten en suggestieve spleet-staart van de meermin?
Google eens op Starbucks logo voor leuk anecdotes. En als men in een bib bevindt waar op thema gezocht kunnen worden, zoek eens naar oude plaatjes van zeemeerminnen en zoek de overenkomsten…
Hoi Etienne,
Dat wist ik niet. Interessant verhaal!
Ik ga die achtergronden nog eens na. Soms heb je geen flauw idee wat er achter een plaatje kan zitten he…
Thanks!
Leuk logo Edwin. Interessante verklaring ook. Het boek laat ik nog even liggen. Groet Romke
Dacht ook dat er enkele jaren heel wat poeha rond het parodiëren van hun logo was. Als ik het mij goed herinner heeft Starbucks toen de artiest een proces aangedaan.
Kan iemand me ook vertellen of ze überhaupt lekkere koffie maken, want ik heb het nog nooit gedronken en ken ook niemand die het al zou gedronken hebben?
Ik heb wel eens een gewone zwarte koffie bij hen gekocht, in New York. Die smaakte prima maar was veel te groot en omdat ik niet gewend was aan zo’n deksel verbrandde ik ook nog mijn lippen, midden op Time Square. De koffie over mijn nieuwe witte vest.
Dat is wat IK mezelf ervan herinner. Als je niks hebt met melk (of andere zaken) in je koffie is het verre van buitengewoon
Relevante literatuur:
No Logo – Naomi Klein
Topboek! Ook in de privecollectie.
Leuk aan te vullen met Fast Food Nation van Schlosser…
Dank je! Nu moet ik zelf niet naar New York gaan en ook een ferme vlek maken! 🙂
Ik wilde altijd nog dat mijn tekst op de bekers zou verschijnen nadat ik de ultieme NY starbucks ervaring heb gehad. er staan altijd van die customers teksten op die je aan moeten sporen tot nieuwe inzichten.