Internet wordt er niet makkelijker op, met al die verbeteringen

16 november 2017

Als je je jarenlang verdiept in de wensen en het gedrag van klanten en gebruikers krijg je op zeker moment het gevoel dat je het begrijpt. Dat je snápt wat mensen doen en willen. Ik dacht dat zelf ook wel eens maar achteraf moet ik helaas constateren dat ik vaker vanuit mijn eigen ‘bubbels’ en aannames redeneerde dan me lief is. Vorig jaar kwam ik tot het inzicht dat ik toch heel anders keek naar bibliotheken dan menigeen. Die bubbel is alvast geknapt.

De volgende bubbel die eraan gaat straks is mijn kijk op internet in het algemeen en sociale media in het bijzonder. Ik verdiepte me vaak en graag in de beginnende gebruikers (al was het maar omdat ik ook cursussen gaf aan die doelgroep) maar in de dagelijkse praktijk vond ik toch altijd best gek dat sommige mensen niet snapten hoe ik al die accounts en informatie bijhield. Tegelijkertijd vond ik het ook altijd leuk om uit te leggen hoe je de informatiestroom kunt temmen, met bijvoorbeeld RSS-readers, de geavanceerde functies van Googles zoekmachine en de bijna verborgen instellingen van Facebook c.s. ‘Je kunt veel meer instellen dan je beseft’ riep ik dan met een grijns.

Nou en precies dáár gaat het nu mis. Het lijkt soms wel of álle grote spelers op internet de verkeerde afslag hebben genomen. Mensen als Phil Bradley mopperen daar ook over. Een paar voorbeelden? Google schakelt steeds meer handige zoekfuncties uit en toont heel andere zoekresultaten dan een paar jaar geleden. Alles is gebaseerd op commercie. Een duidelijk voorbeeld daarvan zie je als je zoekt op plaatsnamen in het buitenland. Voorheen kreeg je dan eerst feitelijke informatie, nu krijg je vooral resultaten van Booking.com en andere huisjesmelkers. Of je wordt meteen gewezen op het winkelaanbod ter plekke. Deze week zag ik bijvoorbeeld ook dat het bij Google Nieuws ook is gedaan met de gedeeltelijke feeds. Jaren terug maakte ik me al druk over het ontbreken van volledige, nu krijg ik alleen nog titels door, in de app Newsify. Ik moet dus altijd klikken. Onnodig veel klikken.

Ik haat klikken.

En dat klikken is overal. Ik heb voor het eerst in jaren alle meldingen van de app van Twitter uitgezet. Ik heb er ook een flinke hoeveelheid weinig actieve accounts uitgedonderd. Waarom? Omdat Twitter zelfs blijft attenderen op andermans hoogtepunten als je alle notificaties uit hebt staan. Ze proberen alles om je steeds maar naar de app te lokken, je tot gebruik aan te zetten. Bij mij werkt dat averechts. Ik wil best geattendeerd worden, maar dan wel op dingen die ik wil weten. Ik wil pull, geen push. En als alles dan uitstaat gaan ze je mailen als een malle. Ben je weer een dag bezig om dát allemaal uit te schakelen.

Facebook is nog erger. Daar veranderen de interface en functionaliteiten bijna wekelijks. Ik had zo’n mooie lijst met lokale ondernemers. Kon ik mooi hun berichten filteren uit de grote stroom. Opeens zijn die lijsten uitgeschakeld. En dat is zomaar een voorbeeldje. Het wemelt echt van de ingrepen die het geheel er niet beter op maken. Over de wonderlijke werking van de algoritmen heb ik het dan nog niet eens. De willekeur daarvan is helemaal gekmakend.

Ik ben nog steeds een adept hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar nu ik zelf harder dan ooit moet strijden tegen allerlei informatie die ik niet zoek of wil, begrijp ik ook steeds beter hoe de mensen die niet weten hoe ze alles in moeten stellen die stroom ervaren. De lol gaat er dan snel vanaf.

Ik heb nog niet de tijd en de motivatie om hier eens goed en lang over na te denken. Voorlopig zit ik nog middenin een zeer intensief gebruik van al die media. Ik vind het ook wel een interessante ontwikkeling, een logisch vervolg op dat verhaal over de oude media die het web geleidelijk veroveren. En op dat verhaal van tien jaar terug, over het impliciete web. De grote spelers hebben ook die media in de greep.

Maar op termijn zal ik er toch iets mee moeten. Voor je het weet ben je een willoos kijkbuiskind en daar hoopte ik dankzij internet nou net vanaf te zijn. Wat een grap. Maar allez: als ik op vakantie ga, dan ga ik met Michael 🙂