Terug naar 1984, terug naar disco Cheesy
08 december 2013
Veere Dronk roept toch ook de nodige herinneringen op. Opeens zag ik mijn eerste avondje naar de disco weer voor me, in 1984:
Wat herinner ik het me nog goed, die avond in maart 1984 dat ik voor het eerst naar een echte discotheek mocht. Tot dan toe was ik als 12-jarige nog niet verder gekomen dan bezoekjes aan Middelburgse jeugdsozen als Double D en Hofplein, maar op mijn 13e verjaardag mocht ik dan eindelijk een keer naar Cheesy in Biggekerke met een paar vriendjes. We zouden gebracht en gehaald worden.
De avond bracht niet wat ik ervan gehoopt had, het liep zelfs uit op een lichte teleurstelling.
Het begon al bij de deur. Daar stond -in mijn herinnering- een gorilla van een kerel. Over onze leeftijden deed die niet moeilijk, maar over onze kleding des te meer. Ik had voor die avond een trainingsjasje uitgekozen als trui (dat was nu eenmaal het stoerste item in mijn garderobe die dagen, vond ik zelf), maar daar kwam ik niet mee weg. De portier vond dat die ook uit moest. Tegenstribbelen was geen optie. We wilden dolgraag naar binnen, tenslotte. Stond ik daar opeens, letterlijk in mijn hemd gezet. Mijn meest verlopen hemd ook nog. Van mijn stoere blik was toen al niet veel meer over.
Het bestellen van drankjes verliep ook uiterst klungelig. Bessen-jus wilde we graag eens proberen, daar bestelden we er dus dapper 4 van. Dat we daarmee meteen ons budget voor die avond hadden verbruikt hadden we pas door na het betalen. Ik geloof niet dat ik later nog vaak uit zo’n warm glas heb gedronken. We hielden onze longdrinks natuurlijk angstvallig vast, die twee uur dat we in Cheesy waren. En maar voorzichtig nippen. Hadden we nou maar bier gelust. Dan hadden we ons een stuk gemakkelijker gevoeld waarschijnlijk.
De climax kwam toen rond 23.00 uur de DJ omriep dat mijn vader bij de deur stond te wachten. Of we ons daar maar even wilden gaan melden. Heus, dan wil je het liefst door de grond zakken.
Uiteindelijk waren we net zo laat thuis als na een avondje Double D en hadden we net zo weinig gedronken bovendien. Het grootste verschil was misschien wel dat al die oudere meiden ons niet eens hadden zien staan. En ze draaiden daar niet eens de La Bamba bovendien! Maar die maandag op school hadden we natuurlijk de grootste verhalen. We vertelden over het bezoek aan De Kaasboer alsof het een routinekwestie was geweest. Alsof we aangeschoten hadden staan flirten met allerlei Walcherse schonen.
Pas een jaar later zouden we echter weer een bezoek brengen aan de zaak. Maar toen hadden we natuurlijk wel geleerd van onze fouten een jaar eerder. We gingen op de fiets, met zelfverdiend geld en met kleding aan onze lijven die we nietbij de deur hoefden uit te trekken. Dat scheelde een slok op een borrel. Ons uitgaansleven was begonnen…
@
De foto van Jaap Wolterbeek komt uit de Beeldbank Zeeland van de Zeeuwse Bibliotheek