Een gesprek van klant tot klant

07 mei 2011

Gisteren deed ik iets wat ik nog maar zelden doe: de bibliotheek als klant bezoeken. Achteraf ben ik best blij dat ik dat weer eens gedaan heb; je kijkt dan toch op een andere manier naar de dienstverlening, de informatiesystemen en de werkprocessen. Je ziet veel sneller wat er goed gaat en wat niet.

Achter de cataloguspc’s raakte ik in gesprek met een vriendelijke docente. Zij vertelde hoe erg ze het vond dat haar leerlingen (VWO 6) nooit meer boeken lezen en nooit meer bibliotheken bezoeken en dat ze daarom had besloten er een missie van te maken haar leerlingen in aanraking te brengen met bibliotheken, archieven en musea, door ze interactieve opdrachten met een knipoog te laten uitvoeren, in de gebouwen van cultuurorganisaties.

Vervolgens vertelde ze dat ze zonder budget moet werken maar gelukkig op de medewerking van de culturele organisaties kon rekenen. Bij het Archief mochten de leerlingen gebruik maken van een ruimte die normaal niet toegankelijk is voor het publiek. Het museum stelde een paar mensen beschikbaar om er iets moois van te maken. Bij de bibliotheek had ze echter bot gevangen. In plaats daarvan werd ze doorverwezen naar een kleinere openbare bibliotheek in de plaats waar haar school is gevestigd, een bibliotheek die niet beschikt over de faciliteiten waar de docente gebruik van wilde maken met haar klas. De verklaring die werd gegeven was iets onduidelijks over ‘niet tot het werkgebied’ behorend. Als ze toch gebruik wilde maken van de ruimte zou ze die moeten huren, met geld dat ze dus niet heeft.

Ik kan bijna niet geloven dat er soms zo halsstarrig aan regeltjes en afspraken wordt vastgehouden. Daar is de provincie te klein, en het bibliotheekwezen te kwetsbaar voor.

Dodelijk.

@