Trend: protocollen voor het gebruik van sociale media
22 juli 2010
Steeds meer bedrijven en organisaties komen met protocollen of richtlijnen voor het gebruik van sociale media door personeel. Een kleine greep uit het nieuws:
- Richtlijnen social media voor ambtenaren Overijssel (juli 2010)
- Coca-Cola gaat Sociaal? met Social Media richtlijnen (januari 2010)
- Richtlijnen Reuters voor de omgang met sociale media (maart 2010)
- Richtlijnen voor sociale media van Intel
- Richtlijnen Gebruik Sociale Media binnen de gemeente Heemstede (juli 2010)
Op Archief 2.0 reageerde ik een beetje knorrig, twee weken geleden:
Het is helemaal niet vervelend bedoeld, maar na een verwijzing van Ingmar en het lezen van dit alles word ik opeens bekropen door een gevoel van weerzin tegen al die regeltjes die ik de laatste weken overal tegenkom. De do’s en don’ts van Twitter, de kaders voor een blog, het verschil tussen een persoonlijk profiel en een zakelijk profiel.
Ik onderken dat er mensen genoeg zijn die veel baat hebben bij dit soort handvatten maar het voelt opeens een beetje alsof mensen doorlopend verteld moet worden hoe ze het beste kunnen leven in een (sociale) maatschappij. In de kroeg mag je dit zeggen, maar op het werk alleen dat. Op de een of andere manier lijkt het allemaal zo voor de hand te liggen, in ieder geval zodanig dat mensen er met een beetje schade en schande zelf ook wel achter kunnen komen. Of gewoon met een beetje levenservaring
Mijn gezeur kwam voort uit het gevoel dat wij in Nederland alles wat mainstream dreigt te worden, in regeltjes en voorschriften willen vangen. Dat blijkt echter mee te vallen. Organisaties worstelen weliswaar met de ‘problematiek’ maar zo streng zijn ze nu ook weer niet.
Vakbond CNV kwam vandaag met haar eigen protocol. Ik heb dat protocol aandachtig gelezen en moet toegeven dat ik het een sterk document vind. Je krijgt er geen speld tussen. Ik vind nog steeds dat sociale media alleen kunnen welvaren als de gebruikers zichzelf kunnen zijn en gewoon dat mogen zeggen en doen wat ze zelf willen, maar in het protocol staat ook nergens dat dat niet mag. Er wordt alleen gewezen op je verantwoordelijkheden als je een bedrijf of organisatie vertegenwoordigt. Als je dat soort dingen niet vastlegt kun je je ook nooit ergens op beroepen, als een medewerker willens en wetens je naam bezoedelt.
Ik denk overigens wel dat een goed gesprek meer oplost dan een protocol. Het is te gek voor woorden dat een goede medewerker op straat wordt gezet als hij of zij een grapje maakt op Twitter. Ik vind dat je, als bedrijf, daarmee zelf je naam bezoedelt. Je hebt mensen in dienst. Die mensen hebben een mening en een eigen leven. Nu werk- en privétijd meer en meer versmelten moet je als werkgever niet alleen willen dat de werknemer altijd beschikbaar is, je moet ook accepteren dat ‘privé’ zijn intrede doet op de werkvloer. Als dat leidt tot spanningen moet je daar gewoon eens over praten. En als iemand alleen maar trapt naar jou als baas? Dan moet je je inderdaad afvragen of je de bewuste persoon wel in dienst had moeten nemen.
Een leestip voor iedereen die in dit onderwerp is geïnteresseerd: The Web Means the End of Forgetting, een sterk artikel van acht pagina’s, uit de NYT van 19 juli.
@
Een protocol hebben is voor veel organisaties (waaronder de mijne) denk ik ook een middel om te zorgen voor meer draagvlak voor online activiteiten, werkgerelateerd of niet.
Collega's (mn degenen die zelf niet online actief zijn) hebben dan meer het gevoel dat ze controle hebben over wat er gebeurt.
Protocollen zijn net als trouwactes, je kijkt er niet meer naar om en een scheiding hou je er niet mee tegen.
Een protocol is wellicht aardig om een bestaande praktijk vast te leggen, maar werkt mijns inziens zelden als een goed stuurmiddel om ongewenst gedrag te voorkomen.
@Natalie: daar had ik nog niet aan gedacht. Er zit zeker iets in. Ik heb me ook lang afgevraagd waarom er niet veel meer mensen zijn die er spontaan mee aan de slag gaan. Dat heeft daar ook iets mee te maken.
@Bas: ook dat is waar. Na verloop van tijd komt er dan weer zo'n brief van het management "Het sociale media-protocol, hoe zat het ook alweer"?
Dank voor laatste artikel, mooi leesvoer voor de vakantie.
Graag gedaan Daan!
Het is best verantwoord enzo. Dat CNV protocol.
Maar toch blijf ik het gevoel houden dat het (en andere protocollen) het leven, de lol, en ook het unieke uit dingen zuigt. Het wordt allemaal zo vreselijk correct en voorspelbaar.
Meer chaos, minder controle.
Yes!
Ha Edwin, ik zag net een blogpost op het @Personeelslog voorbijkomen met een kritische noot over het CNV-protocol: //www.personeelslog.nl/2010/07/23/cnv-regelt-wat-werknemers-mogen-zeggen-op-internet/#more-10715 Ik denk dat algemene kaders waarbinnen je moet/mag/kunt werken kunnen goed zijn, maar de teugels moeten niet al te strak aangehaald worden, want dan is de lol er gauw af voor heel veel vrijheidsminnende mensen 😉
Bedankt voor die link Anneke, had ik nog niet gezien.
Misschien is het wel net als in het echte leven/op de echte werkvloer: naarmate je meer regels oplegt gaan mensen zich er minder aan houden en gaan ze zich als kleine kinderen gedragen. Zeker als er niet echt sancties zijn. Geef mensen de ruimte en ze blijken vaak veel zelfstandiger, verstandiger en creatiever dan je ooit had kunnen bevroeden.
Dat geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar toch…
Ja, dat denk ik ook: geef mensen de ruimte etc. Ik las een artikel (weet niet meer waarin en wanneer…) over de verschuiving van kantoorwerk naar thuiswerk en van 8-17uur-werk naar 24uurswerk. Daarin stond dat bleek dat als leidinggevenden op basis van goed vertrouwen en geloof in de zelfwerkzaamheid van de medewerkers toestemming gaven om zelf hun tijd in te delen en zelf te weten waar (thuis of op kantoor) ze wilden werken, de meeste mensen juist een grotere verantwoordelijkheid voelden en ook heel zorgvuldig met hun tijd en werk omgingen en bovendien harder en meer werkten dan wanneer ze op kantoor tussen 8-17 uur werkten. We gaan een mooie tijd tegemoet en wij zijn met z'n allen de wegbereiders 🙂
Dat geloof ik ook inderdaad. Als je werkzaamheden meetbaar houdt maakt het ook helemaal niet uit hoe iemand het doet. Je rekent af op basis van prestatie.
Zou ook wel eens willen zien hoe het beeld is over een jaar of 25!
Zelf geloof ik ook dat het steeds belangrijker wordt om een uitstraling te hebben als organisatie. Als je deze uitstraling kan overbrengen op je medewerkers, kan je online ook weinig gebeuren.
Bedrijven met een slechte cultuur (o.a. Aldi) zijn als de dood voor meer openheid. Om te kijken of je uitstraling ook door alle stakeholders wordt beleefd, is de kernwaarden (//www.dekernwaarden.nl) een mooi instrument.
Groetjes,
Ron
@Ron: daar heb je ook een goed punt. Bedankt voor de tip, die ziet er interessant uit!
@Edwin Graag gedaan! Ben blij dat ik kon helpen!