Over het sociale web en bibliotheekinnovatie
13 augustus 2009
De door OCW via zijn Regiegroep Bibliotheekinnovatie ingestelde Projectgroep kwam 31 juli voor de eerste keer bijeen met haar “kritische vrienden”. Wie die vrienden precies zijn weet ik niet maar het verslag van Wim Keizer, in de Nieuwsbrief Nieuw Bibliotheekwerk laat wel mooi zien waar de projectgroep zich in 2009 mee bezighoudt en hoe betrokken directeuren daar over denken.
Het zijn fundamentele vragen die aan bod komen maar tijdens het lezen van het verslag bekroop me wel het gevoel dat het in eerste instantie vooral gaat over de evaluatie, herinrichting of sloop van bestaande structuren en over de oeroude vraag wat de rol van bibliotheken nu eigenlijk is. Veel minder over de dingen waar ik zelf al een paar jaar op focus.
Innovatie heeft een sterke basis en een breed draagvlak nodig, dat is zeker waar. Het werken aan die basis leidt, binnen een sector die zo groot en diffuus is als de onze, onvermijdelijk tot discussies en strijd. Maar iets zegt me het juist dat gegeven is dat remmend zal werken op innovatie. (zie de posting van vorige week)
Het woord ‘klant’ komt in het verslag niet voor. Het woord ‘gebruiker’ een paar keer. Over online zichtbaarheid wordt nauwelijks iets gezegd. Over het (online) gesprek aangaan met onze klanten nog minder. In zijn commentaar zegt Wim nog wel het volgende:
Door de digitalisering van informatie neemt het geouwehoer duizendvoudig toe en is het steeds lastiger om de zin van de onzin te scheiden (wat toch de taak van een culturele, gesubsidieerde instelling als de openbare bibliotheek zou kunnen zijn). Ik pleit er voor de functie ”ontmoeting en web 2.0-gebabbel” buiten de deur te houden.
Het is de vraag wat Wim verstaat onder ‘ontmoeting en gebabbel’, maar ik hoef denk ik niet meer uit te leggen dat ik juist pleit voor het tegenovergestelde.
Met de 24 stellingen van Schneider als uitgangpunt moet je in het informatielandschap van nu er vooraleerst voor zorgen dat je in beeld komt bij de klanten, weer zichtbaar wordt met alles wat je hebt te bieden. Een van de middelen daarvoor is de online conversatie. Een online conversatie behelst meer dan het in een lange monoloog verspreiden van betrouwbare content. Kijk naar alles wat succesvol is op het web en trek je eigen conclusies. Minder sociaal = minder relevant.
Ik heb nog niet het gevoel dat het sociale web al erg serieus wordt genomen. Het kan best zijn dat dat terecht is. Misschien laat ik me wel te veel leiden door succesverhalen buiten de bibliotheekdeur.
De tijd zal het leren, maar op dit moment krijg ik er nog geen goed gevoel bij.
@
Foto
Heeft even niks met het onderwerp te maken maar wel grappig dat ik deze week 2 x deze foto tegen kom.
Volgens mij is-ie van National Geographic. Klopt dat?
oeoeoe,
ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee deze keer. heb 'm in de haast ff snel uit Google afbeeldingen geplukt.
Als het een bekende is kan ik 'm misschien beter weghalen. Vond de ogen wel mooi 🙂
Ik heb 'm toch maar even vervangen door een net creative commons plaatje.
Pompidom….
thxs
Zo had ik gisteren mijn eerste echte een-tweetje met een klant op Twitter. Ik beschouw dat als zeer waardevol en ga daar zeker -na mijn vakantie- verder mee aan de slag. Niks niet buiten de deur houden!
En die foto, das een hele beroemde hoor, en net eergisteren ook door Astrid gebruikt.
Ik vind dat je allemaal nog erg beschaafd hebt opgeschreven.Ik werd van het lezen van het verslag alleen maar heel erg boos. Zgn kritische vrienden die nauwelijks kritiek leveren en een x aantal Projectgroepleden die alleen in cliché's antwoord geven en een volkomen gebrek aan inspiratie en overtuigingskracht.
He Edwin, dat geeft toch niets. Het is een prachtige foto en juist door die ogen herkende ik hem.
@Nicole: bij een platform als Twitter wordt er maar wat graag de nadruk gelegd op de nadelen en beperkingen ervan maar het is inderdaad beter om de mogelijkheden ervan te onderzoeken. En die zijn inderdaad groot, als je er maar voldoende tijd en energie in investeert.
Natuurlijk IS er ook veel ruis. Daar ben ik zelf ook debet aan. Maar dat is wat mij betreft wel een bewuste keuze. Als je in de echte wereld een goed gesprek hebt hoort daar ook humor en een kwinkslag bij…maar vooral een vorm van passie, ruimte om te luisteren en te vertellen.
Zo werkt het op het web ook gewoon volgens mij. Dat blijkt in ieder geval uit veel dingen…
@Ria: ik moet je bekennen dat ik vanochtend, tijdens de ontwaakkoffie andere dingen zei dan ik twee uur later opschreef hier.
Iets niet meteen opschrijven doet je toch weer wat meer nuanceren. Ik was er niet bij en vind het moeilijk om echt goed in te schatten allemaal. Daar is het te veel informatie voor.
Daarom ga ik er maar vanuit dat iedereen het het beste voorheeft met de sector als geheel maar dat de meningen over de aanpak sterk verdeeld zijn.
Hoe het krachtenveld verder in elkaar steekt kan ik alleen maar vermoeden, omdat ik er toch iets te ver vanaf sta misschien…
@Cis: echt erg is het niet, want ik pik wel vaker plaatjes, maar als het echt een bekende is, waar mogelijk copyright op zit, kies ik toch maar even voor een alternatief. Ik vind het eigenlijk wel fijn dat ik nog nooit een verzoek heb gehad om iets te verwijderen. Dat houd ik graag zo 🙂
Is de klant net lekker spraakzaam irl moeten ze op het internet weer ouderwets de mond houden.
Eens kijken of die oude "stilte" bordjes nog ergens liggen te verstoffen.
Ha Ton,
Die analogie zag ik nog niet eens. Mooie!