Crass: There is no Authority but Yourself
23 oktober 2007
‘De muziek waarvan je hield als 16-jarige is de muziek waar je je hele leven het meest van zult blijven houden.’
Ik baseer die uitspraak niet op een nieuwsbericht, een citaat of een onderzoek, maar op een gevoel dat ik heb. Volgens mij gaat die muzikale vlieger op voor velen in ieder geval.
Inmiddels is mijn muzieksmaak erg breed, maar toen ik 16 was luisterde ik vooral naar punk en hardcore. En geloof me maar als ik zeg dat die muziek heel erg belangrijk voor me was. Ik durf zelfs te beweren dat ik er voor een deel door gevormd ben. Ik kroop werkelijk in de teksten, de agressie en de tegendraadsheid, overigens wel zonder mezelf ook als punk te vermommen. Ik had een lange mat in die tijd, tot aan mijn onderrug, dat vond mijn moeder al lelijk genoeg 🙂
Maar luustert! Voor ik mezelf weer verlies in lange verhalen over mijn verkwikkende pubertijd:
A.s. donderdag 25 oktober (22.50 uur) komt Holland Doc met de documentaire ‘There is no Authority but Yourself’:
Die docu is:
“Een filmisch portret van het laatste Engelse punk-bolwerk ‘Crass'(1977-1984). Deze anarchistische punkband was van een andere orde dan zijn tijdgenoten. The Sex Pistols en The Clash verkochten hun ziel aan grote platenmaatschappijen, Crass bleef daarentegen trouw aan anticommerciële idealen.
Crass bestaat nog steeds als een commune in een rustig plaatsje net buiten Londen, ‘Dial House‘, een veilige haven voor die principiëlen die nog vasthouden aan de oude punk-slogan ‘Do it yourself’.
There is no Authority but Yourself schetst een portret van een aantal oud-leden van Crass, zoals de voormalige drummer Penny Rimbaud en zanger Steve Ignorant die hun idealen nooit hebben losgelaten in een maatschappij, gericht op conformisme, consumptie en geld.”
De muziek van Crass vond ik wel ok maar ik was er geen grote fan van ofzo. Bands als Conflict en Omega Tribe (zelfde label) vond ik sterker. Maar bandleden die zich Penny Rimbaud of Steve Ignorant noemen. Dat klinkt al prachtig. Nu doet Penny Jazz en Poëzie. Altijd al geweten dat in die hoek ook veel verzet zit ^^
Voer voor de liefhebbers. Die kijken gewoon even. En die duiken in de bijbehorende pamfletten en andere documenten…
Als je trouwens het Wikipedia-lemma over Penny R. bekijkt, zie je meteen dat de film al van vorig jaar is. Waar een beetje doorklikken je soms toch kan brengen…
@
Jij met lang haar? Ik kan en durf het me amper voorstellen…
Karolien
ah geweldig, ik heb ongeveer 4 jaar lang het crass-teken op m’n schooltas en agenda gehad. Ook ik luisterde in die tijd naar hardcore, soia, cro-mags, gorilla biscuits en shelter. Daarnaast ook veel naar crossover en industrial, zoals machine head en ministry. Maar ook de eerste cd van Brutal truth was een absolute revelatie voor mij. (met de prachtige/heldere titel; Extreme conditions demand extreme responses)
Maar goed ik wijk af, het crass-teken had ik op m’n tas en ik weet nog dat ze zo’n hele gafe houten cd hadden met alleen dat teken erop, ik heb em nooit gekocht. Ik kende dan ook maar een paar liedjes van ze, maar was er niet zo kapot van. Maar het teken en dat waar ze voor stonden was natuurlijk wel gaaf, vond ik toen 🙂
welke cd’s waren absolute eye-openers voor jou?
@ Karolien:
In die tijd werden dat soort beelden gelukkig nog niet online gemikt 🙂
@ Hoi Jeegee,
Leuk om te lezen! Eye-openers? Dat zijn er nogal wat. Can’t close my eyes van Youth of Today, Minor Threat,Life of Dreams van de Crumbsuckers, de eerste van Suicidal Tendencies, Age of Quarrel van Cro-mags idd en niet te vergeten victim in pain van Agnostic Front.
Maar ik zou ook zomaar een ander rijtje kunnen oplepelen hoor 🙂
als eerste eye-opener Can’t close my eyes noemen is natuurlijk altijd goed 🙂 Ik zal eens even naar wat youth of today en wat cumbsuckers op zoek gaan, heb ik nooit wat van gehad, de rest staat wel op de plank.
Ik kan me nog herinneren dat ik ooit op een straight edge concert terecht kwam in Hoogeveen, allemaal jongens met een zwart kruis op hun hand en ik achter in de zaal met een peukie en een biertje. Dat ging prima totdat de zanger van een Duits bandje mij toe begon te schreeuwen dat ik een hypocriet was. Op alles wat ie naar mij riep, knikte ik bevestigend met een grote glimlach en prooste ik naar hem. Daar werd ie niet blijer van, maar uiteindelijk speelden ze wel door. Niks mis met straight edge, zolang ze zichzelf niet te serieus nemen en hun idealen niet opdringen, maar goed dat geldt voor alle levensovertuigingen, zelfs voor bibliofielen 🙂
Hee Jee,
Dat heb ik zelf nooit meegemaakt maar ik heb wel eens gehoord van die hele fanatiekelingen inderdaad, die letterlijk het bier uit je hand schopten. Een vriend van me was bij Better than a thousand (en nog meer bands) en toen waren ze met velen.
Over the top. De krankzinnigste wat dat betreft vond ik Crucial Youth, die zingen zelfs over het terugspoelen van video’s, niet masturberen, enz. Raaarrr.
Ik zie mezelf al mensen boeken in de hand drukken op markt.
Leeeeeees!
Lol
Woon jij ook in Hoogeveen?
hahaha, je kunt natuurlijk een radicale biblio-lees-beweging beginnen. Quasi-nonchalant bij de ingang vd bieb gaan staan en als er dan iemand voorbij loopt, erop af stappen en ze naar binnen dwingen, “en niet terug komen voor je een fatsoenlijk boek hebt gevonden, en dan niet zo’n flutromannetje he.. en nu opschieten!”
Nee, ik woon niet in Hoogeveen, maar een stukje noordelijker, vlakbij Assen. In de driehoek Rolde-Balloo-Assen, zoals Youp het ooit noemde. Ik struikel iedere dag weer over de megalithische praalgrafen 🙂 Trouwens, ik weet dat er in belgie en frankrijk nogal wat dolmen staan, maar is er ook wat uit die tijd in zeeland te vinden? Is er nog iets uit de pre-Nehalennistische te vinden?
Lol, mooi jobje idd ^^
Goede vraag die je daar stelt. Dolmen ben ik in deze provincie nog nooit tegengekomen, alleen terpen (vliedbergen). Van de tijd voor Nehalennia moet ik eens goed in de archieven van het Zeeuws Documentatiecentrum duiken. Ik weet er eerlijk gezegd niet zoveel van.
Interessant is het wel!