Andrew Keen: (g)een moderne Alexander Pope
02 september 2007
Dit is misschien niet aan iedereen besteed maar de post ‘Books and the man I sing‘, van Sebastian Mary, op if:book, is één van de beste die ik tot nu heb gelezen over ‘het verschijnsel Keen‘.
Mary trekt een parallel tussen Andrew Keen en Alexander Pope, die in zijn tijd ook nogal wat kritiek had op de opkomst van amateuristische schrijvers, die door door de dalende publicatiekosten van boeken ook hun platform kregen.
Het is vergelijkbaar met de mogelijkheden die web 2.0 ‘amateurs’ biedt. De mogelijkheden waar Keen zo fel tegen ageert.
Ik moest de post twee keer lezen om ‘m goed door te laten dringen maar vind ‘m zo sterk dat ik er ook een afdruk van maak. Het is ook interessant om te lezen wat de mening van Chris Anderson is in deze.
Een goed doordachte bijdrage, voor de liefhebbers.
-Alexander Pope-
Even doorbijten inderdaad! Zoals ik het interpreteer is de boodschap van Mary dat de beste stuurlui (Keen) aan wal staan maar daarmee zeker geen vis zullen vangen. Is dat ook jouw interpretatie?
Heel kort samengevat wel ja!
Maar die laatste zin intrigeert me ook:
“I have this suspicion that, for poets and storytellers, the price of leaving copyright behind is that ‘high art’ goes with it. And, further, that perhaps that’s not as terrible as the Keens of this world might think”
Het is er wel een die je een paar keer moet lezen he, ik tenminste wel…
Dank voor de link! Ga hem wel even printen, dat leest net iets makkelijker.
Dat heb ik inmiddels ook gedaan 🙂