Boek Intensieve Menshouderij een tikje flets

06 april 2007

Als je werkt voor Interbibliothecair leenverkeer van een bibliotheek, krijg je een goede indruk van titels die populair zijn bij lezers in het hele land.

In de tijd dat ik daar nog werkte bleven de aanvragen voor boeken als ‘Hoe word ik een rat?‘, ‘De zeven eigenschappen van effectief leiderschap‘ en ‘waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt‘ maandenlang binnenstromen. Het gekke is dat je jezelf op een gegeven moment gaat afvragen waarom die boeken zo vaak worden aangevraagd. Is er aandacht aan besteed in een televisieprogramma? Stond er een recensie in een krant? Is het gewoon een goed boek? En na verloop van tijd wil je het boek dan toch eens lezen. Al is het maar om er een mening over te kunnen ventileren.

Vorig jaar was ‘Intensieve menshouderij‘ zo’n titel. Ik kwam ‘m overal tegen. Het is een soort tegenhanger van een persoonlijke favoriet, ‘Fastfoodparadijs‘, van Schlosser. Het boek van Peters en Pouw gaat echter in op de vraag hoe organisaties worden ingericht en welke gevolgen dat heeft voor de vrijheden van personeel.

Dat is interessante thematiek! Van de week lag het boek eindelijk op mijn bureau en ik begon uiterst gretig aan de 184 pagina’s.

Het is al uit. Het werden 4 korte sessies diagonaal lezen. Er staan een paar interessante dingen in maar op de een of andere manier ligt de schrijfstijl me niet zo. Misschien is het te veel in de taal van organisatiedeskundigen ofzo. Datzelfde gevoel heb ik bij het boek ‘Kantoorlog’, waar ik ook nog in bezig ben.
Ze zijn leerzaam, deze boeken, maar lang niet zo pakkend als ik had gehoopt. Een tikje flets (ik vind flets altijd een heerlijk eigenaardig woord).

Met een scheef oog kijk ik naar een boek op tafel dat ik van de week via IBL ontving: ‘The wisdom of crowds‘, van James Surowiecki.

Iets zegt me dat ik daar meer plezier aan ga beleven!

@