Met DOK Delft op bezoek bij gameking Jan Meijroos
12 maart 2007
Van gistermiddag tot vanochtend vroeg heb ik een kijkje mogen nemen in de gedreven keuken van twee medewerkers van DOK Delft: Jaap van de Geer en Erik Boekesteijn.
Erik en Jaap zijn een film aan het maken over de meerwaarde van games en gaming voor bibliotheken. De film zal eind maart vertoond worden op Probiblio’s bibliotheekplaza en in een later stadium ook bij de Amerikaanse collega’s van de ALA. Voor de opnamen zijn beide heren zelfs afgereisd naar Chicago, om daar impressies op te doen over de stand van zaken in Amerikaanse bibliotheken. Zij logeerden bij Michael Stephens. Die logeerpartij leverde een hoop mooie verhalen op.
Erik en Jaap besteden in de film ook aandacht aan gaming in Nederlandse bibliotheken. Omdat ik en de Zeeuwse Bibliotheek ervaring hebben met verschillende game-events en een succesvolle Lan-party vroegen zij mij vorige week of ik hier iets over wilde komen vertellen, in Amsterdam. Daar had ik natuurlijk wel oren naar en ik offerde er graag een vrije zondag voor op.
En met dat ik die laatste zin opschrijf besef ik dat ‘eigen tijd’ en ‘opofferen’ sinds gisteren opeens hele relatieve begrippen zijn. Mensen verklaren mij wel eens voor gek dat ik midden in de nacht of in het weekend nog wel eens zit te bloggen over de bibliotheek maar geloof me, dat is helemaal niets vergeleken met de inzet en gedrevenheid van de doerakken uit Delft.
Werkbeesten zijn het, dames en heren. Deze jongens werken van de vroege ochtend tot de late avond en doen dat voor een heel groot deel in hun ‘eigen tijd’. Tijdens mijn verblijf werden er stukjes film bewerkt, werkschema’s doorgenomen en tussendoor lekker geboomd over de wat grotere bibliotheekthema’s. En toen ik vanochtend uit het overigens zeer comfortabele kinderstapelbed rolde stond Jaap alweer brieven van Amerikaanse bibliotheekstudenten te filmen. Na hooguit vijf uur slapen. En ook in de trein waren de heren alweer druk met het noteren van ideetjes, het schrijven van teksten en het doorlopend zingen van hetzelfde liedje. GEK werd ik ervan.
Ik begrijp nu wel waarom DOK het zo goed doet. Met zulke medewerkers (ze schijnen er nog meer van dit kaliber te hebben) heb je de potentie vol bij den klootjes. Daar zijn ze het grote vergaderen voorbij! Daar beraadslaagt men achteraf!
Kickuh!
Maar ik dwaal af. Ik wilde iets vertellen over het interview. Dat interview vond plaats in het imposante huis van gamejournalist Jan Meijroos. Jaap had mij wel verteld dat Jan deel uitmaakt van het team van TMF‘s Gamekings maar pas toen ik kennismaakte met Jan kreeg ik de gaten dat ik te gast was bij een voor gamend Nederland Bekende Nederlander. Jan werkt niet alleen voor de TMF maar schrijft ook een groot deel van het tijdschrift Power Unlimited (oplage 60.000 stuks) vol en schrijft ook veel over games in NRC en NRC Next. In de editie van Next van vandaag bijvoorbeeld, en die van de NRC van afgelopen zaterdag.
Dat gaming voor Jan veel meer is dan een hobby bleek wel toen ik zijn domein betrad. Een enorme collectie games, een vrijwel complete verzameling consoles en een megascherm om op te spelen. Daar wordt de liefhebber stil van.
Ik heb de indruk dat de opnamen goed zijn gelukt, ondanks de begeleidende biertjes. Maar Jaap en Erik hebben uren beeldmateriaal dat ze binnen een week nog moeten zien terug te brengen tot een film van half uur. Dat zal geen eenvoudige klus zijn. Er valt zoveel over gaming te vertellen dat het lastig is om keuzes te maken.
Maar een mooie film wordt het. De passie van Jaap en Erik droop af van de fragmenten die ik al mocht zien, het enthousiasme van de Amerikanen (o.a. Jenny Levine) was groot en het verhaal van Jan ijzersterk.
Ik hoop oprecht dat DOK met deze film zal slagen in hun opzet: meer bibliotheken warm krijgen voor activiteiten rondom games in de bibliotheek, en het benadrukken van de noodzaak daarvan.
Maar op de een of andere manier denk ik dat dit ze wel zal lukken…
DOK, bedankt voor de gastvrijheid!
The distant red neon shivered in the heat
I was feeling like a stranger in a strange land
You know where people play games with the night
God, it was too hot to sleep
Ben benieuwd naar de film. Misschien dat de sceptici, waar ik mijzelf overigens ook toe reken, na het zien van de rolprent van gedachten veranderen.
Ik was donderdag bij de heren van DOK. En je hebt helemaal gelijk. Daar kun je de energie voelen en in plakjes snijden. Ik neem m’n hoed af voor DOK, voor Jaap en Erik en vooral voor Eppo die dat daar mogelijk maakt. Met de laagste bijdrage per inwoner voor bibliotheekwerk de leukste bibliotheek van Nederland maken. Boodschap is zowel lullen als poetsen en een hoop lol. Wat werk is en privé is niet duidelijk maar daarin loopt DOK al ver voor op de rest van Nederland. Passie kent geen tijd.
@ Henk: ik kan er maar niet aan wennen dat jij jezelf rekent tot de sceptici. Hoe komt dat dan?
@ Jan: zo is het maar net!
@Edwin: hoe komt het dat jij er niet aan kan wennen of hoe komt het dat ik sceptisch ben?
Uiteindelijk komt het er natuurlijk gewoon op neer dat ik nog steeds niet begrijp wat de lol nou is van zo’n game. Als er zo’n gup hier om 10.00 uur binnenkomt en om 15.00 uur weggaat na 5 uur Runescapen denk ik toch “Ga lekker naar buiten of doe iets nuttigs, loser”. (OK, op die leeftijd zat ik op de manege of op mijn kamer lp’s te draaien – of dat zo nuttig is) Ik word/ben dus gewoon een ouwe lul.
Maar die games-en-bibliotheken… het wordt allemaal zo opgeblazen.
Ik zie een game als een cultuurdrager zoals een boek, cd, dvd dat ook is. Daarom horen games volgens mij ook in de uitleencollectie.
Daarnaast kun je een game als leermiddel of communicatiemiddel inzetten om een (onderwijskundig) doel te bereiken. De bibliotheek kan heel goed een game ontwikkelen om uit te leggen hoe de catalogus werkt, wat het voordeel is van een sterkaart boven een basiskaart en weet ik wat nog meer… Een game is één van de vele middelen. De ene keer gebruik je een game, de andere keer de website, en weer een andere keer is het handiger om een brief te sturen..
Maar die games… het wordt allemaal zo groot gemaakt, de zendingsdrang staat me tegen. En aan de andere kant wordt er zo makkelijk over gedacht en gegeneraliseerd (niet dat ik DOK of jou daarvan wil betichten): de gedachte “Jongeren houden van games, dus moeten we iets met games doen”. Nou, de ene jongere wel en de andere niet.
Ok,
Het is een opvatting en die zijn per definitie persoonlijk. M.i. wordt het echter niet groot gemaakt maar is het heel groot.
De leeftijd heeft weinig van doen met de voorliefde voor games. Het scheelt wel als je zelf ook speelt of hebt gespeeld, en dat leuk vond. Dan erken je potentie van het verhaalvertellende aspect, de educatieve mogelijkheden, de wijze waarop het de aandacht weet vast te houden, de magneetwerking, enz.
Dat het wordt opgeblazen is m.i. vooral te wijten aan de massamedia. Dat zie je ook gebeuren bij Second Life etc.
Belangrijkste van het games in relatie tot bibliotheken vind ik persoonlijk echter de potentie om er kinderen mee te trekken en binnen te houden…en om zo de link te leggen naar andere zaken die bij een bibliotheek horen.
Als iemand vindt dat games niet in de bibliotheek horen is dat een mening die je alleen maar kunt respecteren. Maar in mijn ogen horen ze gewoon bij deze tijd…en vooral: bij de toekomst.
Maar zoals ik al eerder schreef kan ik me ook goed een gescheiden gebouw voorstellen hoor. Eentje voor de boeken. Eentje voor multimedia. En dan kijken wat er gebeurt gewoon.
Bedankt voor je reactie in ieder geval. Je staat voor wat je staat!
Ed
Ik vind niet dat games niet bij de bibliotheek horen en dat heb ik ook niet geschreven…
Wel opvallend dat er een film gemaakt wordt over de de meerwaarde van games en gaming voor bibliotheken, terwijl niemand zich dat ooit heeft afgevraagd bij boeken, dvd’s, Internet etc. Die zaken hoorden blijkbaar vanzelfsprekend bij de bibliotheek. Dus misschien is dat zendingswerk toch wel nodig.
Sorry, daar heb je helemaal gelijk in!
Die film zou denk ik ook gemaakt zijn voor boeken als er toen ook al zo makkelijk gefilmd kon worden.
Maar is het filmpje er om te overtuigen of om te demonstreren? Waarom zijn er congressen waar nieuwe diensten en tools worden aangeprezen?
Waarom doen we een leesbevordering?
Allemaal toch niet zo vanzelfsprekend als het aanvankelijk lijkt, volgens mij.
Op Bibliotheekplaza zag ik de film en binnenkort wordt deze vertoond voor mijn collega’s in Rotterdam waar we bezig zijn met het opzetten van een gameterras.
Zo’n terras is wel handig, dat scheelt mij slepen met pc’s, ddr-dansmatjes, WII’s en ander fraais. Voorlopig starten we met gewoon een aantal dikke pc’s, die WII’s en DDR’s verzorg ik graag zelf.. Wat ik daarmee nu al uitvoer staat op mijn blog. //blogger.xs4all.nl/ritanila/archive/2006/10/20/136917.aspx
En tja, ook daar zit aardig wat vrije tijd in, van mij plus zo’n 40 vrijwilligers.
Wat het nut van gamen is voor de bibliotheek ? Ik was al overtuigd, maar ben je dat nog niet, bekijk de film dan.. of lees de stukjes op mijn weblog.
Rita Niland
//www.flickr.com/photos/39841872@N00/