clear

zoeken

search

Al@din II: Een weblog van samenwerkende informatiespecialisten?

25 juli 2006


Met de drie andere basisbibliotheken binnen de provincie Zeeland gaan we na de zomer nadenken over nieuwe impulsen voor het digitale inlichtingenwerk, met name Aladin want zoals ik laatst al aangaf neemt de belangstelling voor onze nationale vraagbaak af.

Ik speel al een tijdje met het idee om een actieve account voor de bibliotheek in te richten bij bijvoorbeeld Hyves of andere virtuele gemeenschappen die veel bezoekers trekken, maar je moet natuurlijk ook rekening houden met bestaande initiatieven op regionaal en internationaal gebied. Je kunt niet zomaar een aladinknop opnemen in Hyves want daarmee kun je andere bibliotheken zomaar opzadelen met extra werk, als er postcodes worden ingevuld die zijn gekoppeld aan ‘hun Aladingebied’. Maar ik zie veel perspectieven, zeker in combinatie met de pilot Instant Messaging in het inlichtingenwerk, waarmee we in het najaar van start gaan.

Vandaag had een post op Resourceshelf mijn volle aandacht: ‘Collaborative Reference Work in the Blogosphere’. Hierin wordt verwezen naar een paper op Dlist, dat aandacht besteed aan de mogelijkheden die sociale software, met name weblogs, bieden als het gaat om digitaal inlichtingenwerk. Het gehele PDF-document kan hier gelezen worden.

Nu kende ik wel massablogs, zoals het blog van Fontys waar Gerard Bierens mij op wees, maar die is meer bedoeld voor uitwisseling van domeinkennis onderling, dus een kennismanagementsysteem voor de betrokken docenten van de afzonderlijke clusters. (waar overigens veel belangstelling voor is)

Het artikel van Jeffrey Pomerantz gaat echter in op weblogs als tool voor informatiespecialisten om gezamenlijk vragen te beantwoorden van klanten. Blogs bieden het voordeel dat er veel meer interactiviteit mogelijk is en er ook discussies kunnen ontstaan, waar zowel klanten als inlichtingenmedewerkers aan deel kunnen nemen. Als voorbeeld wordt het blog van Metafilter genoemd.
En dat dit goed kan werken, mits goed in de markt gezet, weet ik wel zeker. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de populariteit van een forum als dat van Fok.nl. Er worden veel onzinnige vragen gesteld en soms worden er nog onzinnigere antwoorden gegegeven, maar uiteindelijk komen er toch wel nuttige reacties. Op het forum van de >30 Clan van C&C Generals zie je iets vergelijkbaars. Daar zitten maar 450 leden maar die stellen elkaar de meest gekke vragen. Zo ben ik nog eens bezig geweest voor een clanlid uit Thailand die voor zijn studie een wetenschappelijk artikel nodig had over creutzfeld jakob. In Thailand niet te bemachtigen maar via de Zeeuwse Bibliotheek had ik het zo boven water. En weer een ander is specialist in Photoshop en helpt jong en oud (leeftijd spelers loop van 11 tot 52) met digitale fotobewerking. Zulke gemeenschappen vind je over het hele web, binnen een breed spectrum van interessegebieden.

Daarom zie ik veel mogelijkheden in een blog voor digitaal inlichtingenwerk. Samenwerkend kom je een stuk verder. Je ziet nu toch vaak dat een inlichtingenmedewerker een eigen interpretatie heeft van een vraag en een antwoord. Wat is er dan mooier dan dat meerdere medewerkers zich bezighouden met zo’n vraag? Daar heeft de klant veel meer aan en de medewerkers leren ter plekke ook veel van elkaar. Je moet natuurlijk wel nadenken over formatie en dergelijke maar in de vierentwintiguurs-economie moeten we denk ik niet meer te star zijn als het gaat om roosters etc. Je antwoordt als specialist die deel uitmaakt van een gemeenschap en niet als bibliothecaris die buiten of boven die gemeenschappen staat. Je bent een van hen, iemand die ze graag aanspreken omdat je zo handig bent in zoeken, omdat je goede tips hebt, enz. En dan kan je ook meteen het bibliotheekwerk en de bibliotheek als instutuut een beetje promoten…

Maar zo zachtjes aan komen er in korte tijd iets te veel ideeën binnen via de rss. Als we daar allemaal over moeten gaan overleggen komt het niet goed omdat het allemaal veel te lang gaat duren. Gewoon maar doen dan? Zelf alles gaan uitzoeken en uitproberen? Dat dilemma wordt steeds groter. Als je te hard gaat lopen, loop je op een gegeven ogenblik alleen.

mmm

@

3 Reacties

  1. Henk schreef:

    Het eeuwige dilemma. Als je niks doet mis je de boot en spring je in het diepe dan komt alles op jouw schouders neer, trappen collega’s of leidinggevenden op de rem of blijkt dat je toch op het verkeerde paard hebt gewed. Bibliotheken wachten te vaak te lang af.

    Zou het daarom zijn dat ik tegenwoordig zoveel freelancers met een eigen bureautje tegenkom? Geen gedoe met een 9-5 mentaliteit, en moet er extra productie worden geleverd dan huur je gewoon één of meer uitzendkrachten in.

    Maar gewoon proberen denk ik, voordat zo’n slimme freelancer ermee aan de haal gaat. Of voor jezelf beginnen, dan kunnen de bibliotheken je inhuren.

  2. Anoniem schreef:

    Niet te hard gaan lopen, maar mensen zo enthousiast zien te krijgen, dat ze gaan meelopen. Maar dat is inderdaad niet zo makkelijk in bibliotheekland. Hoe kunnen we toch snel op internetontwikkelingen inspringen en ook de medewerkers meekrijgen? Misschien moeten we daar zo’n freelancebureautje op zetten ;)?

    Of toch meenemen in de pilot IM?
    Groet, Mirjam

  3. Tsja jij kent de klappen van de zweep al iets langer. Soms ben ik wel eens bang dat m’n enthousiasme na verloop van tijd vanzelf taant. Dat zou ik heel graag willen voorkomen. Maar zoals Mirjam ook zegt: als je je enthousiasme weet over te brengen is er misschien nog best iets te halen en te bereiken. Maar je krijgt ook vrij snel het gevoel dat mensen denken: ‘daar heb je hem weer met zijn gezeur’. Draagvlak creëren is best moeilijk. Ik ben er ook best voorstander van om het nut en de oorzaak van bepaalde veranderingen te visualiseren en daar alle betrokkenen kennis mee te laten maken….maar ook dat kost weer veel tijd en energie.

    Dat freelancen is misschien best interessant inderdaad. Financieel zeker :-)Maar als freelancer zet je vooral de paden uit denk ik, en dat is toch weer anders dan dingen voor elkaar krijgen in een organisatie waar je zelf middenin staat. Minder hart en ziel. Maar het lijkt me wel fijn om afstand te kunnen nemen.

    Hoe dan ook: ik denk dat dit nog vaak zal gaan spelen. Voorlopig zijn het kleine stappen op het gebied van enthousiasmering. Maar alles gaat dusdanig hard dat ik denk dat de omstandigheden de tijd vanzelf inhalen. We kunnen nog hooguit een paar jaar onze ogen sluiten voor de ontwikkelingen om ons heen, maar des te heftiger zullen ze zich dan manifesteren ben ik bang.
    Ik ik ben echt niet van de doemscenario’s want ik vind evengoed dat er al heel veel is bereikt in relatief korte tijd. Maar de evolutie duurt al vele miljoenen jaren en het informatietijdperk is net een jaar of 20 oud. Dat is helemaal niets in verhouding. Misschien ligt daar ook wel een verklaring 🙂

Reageer op Edwin Mijnsbergen