Marketingkwellingen: op hol geslagen personalisering

2008 is het jaar waarin ik veel dingen voor het eerst doe. Het verwondert me hoe bedrijven daar soms op reageren. Zo nu en dan erger ik me er zelfs aan.

Neem nu mijn vrienden van de ABN Amro. Dit jaar sta ik voor het eerst sinds mijn 18e structureel in de plus, in plaats van in de min. De bank benaderde me vrijwel onmiddelijk met de vraag of ik die habbekrats niet op een lucratievere rekening wens te deponeren. Toen ik in de min stond werd ik juist met de regelmaat van de klok benaderd met brieven die mij erop dat ik gerust geld van ze kon lenen. Bijzonder attent. Zeker. Maar een tikkie opportuun wellicht? Wek ik nu opeens de indruk dat ik dan ook maar meteen ga sparen?

Deze week was de beurt aan Wehkamp. Zo af en toe koop ik daar een kleinigheid. In de vernieuwde website ben ik niet geïnteresseerd maar ik werd er gisteren toch op geattendeerd. Via de mail. Ongevraagd.
Ik wil gewoon af en toe een game of een shirt en waardeer de service en het betaalgemak van het bedrijf. C’est tout. Ik wil dan niet bestookt worden met allerlei kortingsbonnen en telefoontjes van mevrouwen die mij vragen of ik tevreden was over een bestelling. Lief dat ze het vragen natuurlijk, maar kom op zeg: als ik dat wil loop ik wel even een offline winkel binnen.

De klapper rolde gisteren mijn mailbox binnen. Zie de afbeelding. Dit weekend kocht ik voor het eerst in mijn leven een tweezitsbankje. Daar had ik maar één reden voor: mijn huidige bank is vol-le-dig uitgewoond. Maakt mij dat tot een meubelliefhebber? Neen! Ze hebben werkelijk geen idee! Het is geautomatiseerde (on-)personalisering, uit z’n verband gerukte attendering. We hebben nog veel meer prachtige banken voor u, meneer. Komt dat zien!

Soms heb je gewoon iets nodig en wil je het in vijf minuten aanschaffen, zonder poespas. Het personaliseringssysteem dat dat begrijpt mag van mij blijven. Voor het huidige systeem gaan mijn duimen omlaag.

Edwin’s die dit kochten kopen ook…

@