Bedankt, Ronald de Nijs!

18 maart 2020

Wegens het vertrek van de huidige eindredacteur zijn we op korte termijn op zoek naar een nieuwe eindredacteur.

Van vacatures kijk ik niet zo snel op, maar van deze, die vorige maand online werd gezet door het vakblad IP (InformatieProfessional), schrok ik gewoon een beetje. Ik las de tekst midden in de nacht en was meteen klaarwakker. Wát? Vertrekt Ronald de Nijs bij IP? Twee dagen later belde ik hem, om het te checken. Ronald bevestigde het nieuws, bijna schoorvoetend. Hij legde uit er zich een kans had voorgedaan die te mooi was om voorbij te laten gaan. Ronald wordt netwerkredacteur bij het Netwerk Digitaal Erfgoed. De details van die functie bespraken we niet echt, maar Ronald was er blij mee, heel blij.

Ik op mijn beurt was blij voor Ronald, maar ik vond het tegelijkertijd een beetje teleurstellend dat de vacaturetekst de enige bron van dit nieuws was. Ronald! Weg! Bij IP! Ik vind dat nogal wat hoor.

Natuurlijk zet ik het als vanouds dik aan, want van drama is hier helemaal geen sprake. Het is hooguit zo dat de uitgever van IP en er nog een zware dobber aan zal hebben om een goede vervanger voor Ronald te vinden. Maar ik wil er toch nog graag een paar dingen over zeggen, ook al blijft hij gewoon behouden voor ‘het vak’.

Deze man. Hij wás IP. Hij is dat op het moment van schrijven nog steeds. Hij zorgt er uiteraard gewoon nog voor dat ook dat volgende nummer weer verschijnt, vol mooie artikelen.

Maar aan deze man, beste mensen, heb ik wel het een en ander te danken, waarschijnlijk meer dan hij zelf beseft. Toen ik nog maar anderhalf jaar blogde vanuit mijn functie als informatiespecialist bij de toenmalige Zeeuwse Bibliotheek, was hij het die mij liet debuteren in een vakblad. Ik mocht in april 2007 een artikel schrijven over Second Life en bibliotheken. Hij maakte er nog meteen een coverartikel van ook. Oh, wat was ik trots. Ik voelde me opeens heel serieus genomen, in dit geval zelfs door iemand die ik nog nooit in levenden lijve had ontmoet. Bijzonder!

Die eerste keer gedroeg Ronald zich ook echt als een redacteur, en kreeg ik allerlei suggesties en correcties terug, na de inzending van het artikel, maar de samenwerking beviel en hij vroeg me al vrij snel om nog eens een artikel te schrijven, en nog een. Over Amazon, over gaming, over het festival Picnic. Uiteindelijk schreef ik bijna twaalf jaar voor het blad en maakte ik ook nog een tijdje deel uit van de redactie. In de laatste jaren verving ik Ronald ook een paar zomers als nieuwsredacteur.

Afgezien van die laatste klus was al het werk voor het blad onbezoldigd, en toch deed ik het met alle plezier. Dat een ZZP’er dat doet heeft alles te maken met Ronald. Pas tegen het einde van de samenwerking ontmoette ik hem persoonlijk. Ronald snápte dat ik niet zo zat te wachten op vergaderingen en andere ruis, en wist dat je telefonisch en via de mail ook veel kan regelen. Voor de hand liggend, maar niet in de branche, zeker toen nog niet. En dan  altijd die rustige en vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn. Altijd die persoonlijke belangstelling, met een vleugje journalistieke nieuwsgierigheid. Ronald is gewoon een fijn mens, met veel kennis van het informatievak. Hij kent zo’n beetje alle spelers binnen de branche, vermoed ik.

Of de mensen hem ook echt kennen is nog maar de vraag. Ronald is geen man die heel graag over zichzelf praat. Ik ben altijd zeer gewend aan het stellen van brutale en persoonlijke vragen, maar bij Ronald deed ik dat nauwelijks. Waarom niet? Geen idee. Dat dwingt hij af zonder het van je te vragen. Maar een indruk van zijn liefhebberijen kun je wel een beetje krijgen hoor, als je grasduint door zijn website Monsieur Plusfours. Dat is andere koek! Uit de intro: “Monsieur Plusfours wil je met zijn blog inspireren met al het moois wat het leven biedt. En dan vooral met oude dingen. Van een handelaar in antieke kleding tot een winkel die ouderwetse emaillen producten verkoopt; van schrijvers die teruggaan in de tijd tot oude interieurs, exposities over kunst uit een ver verleden en muziek die herinneringen aan vervlogen tijden oproept.”

Maar goed, ik dwaal af, ook al als vanouds. Beter laat ik er een tl;dr op los. Komt ‘ie:

Ik bedank Ronald voor al die jaren bij InformatieProfessional. ‘Het is teamwork’, roept hij dan waarschijnlijk, maar we weten allemaal: een team is nergens zonder goede leiding. Ik bedank Ronald ook voor het vertrouwen. Door dat vertrouwen ben ik meer gaan doen met schrijven, en is het uiteindelijk zelfs mijn brood geworden. Zulke dingen beginnen altijd ergens, in mijn geval dus bij Ronald.

Hulde!