Op bezoek bij Cortijo Cornelio in Andalusië

04 oktober 2018

Een mooie ontmoeting met de buren dit weekend. Toen Flip Feij hier las dat wij vertoeven in Colmenar riep hij uit dat zijn zus ook in die omgeving woont. Niet in een ‘cortijo’ waar je zomaar even aanwipt, maar we konden allicht eens contact opnemen opperde hij. Dat deed ik vorige week en zie: we waren welkom. Omdat de straten hier geen naam hebben wisten we niet goed hoe ver we bij elkaar vandaan zaten dus we spraken af in het dorp, acht kilometer verderop.

Uit het dorp kwamen we niet zomaar weg. We hadden veel gespreksstof, want Conny en Malcolm doen en deden veel interessants in hun leven en ontmoetten elkaar begin jaren 80 in café Meneer Jansen in Middelburg. Zeeuwse verhalen waren dus ook niet van de lucht. En de Spaanse en Ierse ook niet. We leerden opeens heel veel over de omgeving waar we zitten.

Rond middernacht reden we achter het stel aan, over nog gekkere weggetjes dan die we tot nu toe bereden hadden. Toen we er bijna waren kregen we pas in de smiezen dat Conny en Malcolm hemelsbreed maar 900 meter bij ons vandaan wonen, net achter de berg waar we dagelijks tegenaan kijken. Over de weg twee kilometer. Maar wat een avontuur om er te komen!

We zagen gisteren al dat de cortijo heel indrukwekkend was, maar vandaag eind van de middag gingen we nog even terug. Gerenoveerde pracht en praal die teruggaat tot de 15e (!) eeuw. Wat een mooi huis! En ondertussen kletsten we gewoon verder. Over de boerderij natuurlijk, de natuur maar ook over de loopbaan van Malcolm. Hij was in de jaren 80 al een consultant voor IBM en weet alles van programmeren met sql en pl/sql (Oracle). Een vakgebied waar ik eind jaren 90 zelf behoorlijk nat op ging. Maar Malcolm is ook politiek betrokken en schreef al een boek of 12. Over programmeren, lokale recepten en duurzame voeding én over menselijke manipulatie en de kunst van burgerlijke ongehoorzaamheid. We kregen zomaar een stapeltje mee. Hij is ook uitgever.

En dan nog even kijken in ‘de tuin’, een vallei van ongeveer 45 hectare. Dat moest met de jeep uiteraard. Het oogsten van al die olijven en andere vruchten hebben ze inmiddels uitbesteed aan de man die ook al 10 jaar is betrokken bij de renovatie van het huis. Logisch wel, want er zit onmogelijk veel werk in. Misschien nemen ze op termijn zelfs wel helemaal afscheid van al dat moois, en gaan ze in het dorp wonen. Ze zijn immers geen twintig meer. “Maar pas dan, als we dat over ons hart kunnen verkrijgen.” Een duivels dilemma, lijkt ons.

Het was hoe dan ook een mooi inkijkje in het Spaanse dorps- en plattelandsleven en een warme ontmoeting met twee mensen die hun eigen weg zijn ingeslagen. Dank Flip!

//www.cornelio.es/aboutus.html