Tsundoku
28 augustus 2018Laat ik het maar meteen toegeven: in mijn huis wemelt het van de ongelezen boeken. Naast mijn bureau staan er zes gebroederlijk naast elkaar. Die hebben prioriteit. Die hebben al anderhalf jaar prioriteit, maar dat gegeven is een wassen neus van jewelste. Ik maak er simpelweg de tijd niet voor vrij. De ene keer geef ik de voorkeur aan het spelen van een videogame, de andere keer aan vertier buitenshuis. Aan alle andere boeken die ik ooit kocht en nog zou moeten of willen lezen zal ik niet te veel woorden vuil maken. Het zijn er minstens dertig. En het gekke is: hoe schuldig ik me soms ook voel over al die onaangeraakte werken: ik doe er niets aan om de stapels weg te werken.
Vorige week las ik op de website van BBC News dat er een woord bestaand voor bovenstaand verschijnsel: Tsundoku. Dat van oorsprong Japanse woord wordt in de Engelstalige Wikipedia gedefinieerd als het verzamelen van leesvoer zonder het daadwerkelijk te lezen, zodat er stapels ontstaan. Het woord zou zijn voortgekomen uit Japanse straattaal van eind negentiende eeuw, en is een samentrekking van de woorden tsunde-oku (dingen opstapelen voor later en dokusho (boeken lezen).
Om een of andere reden vind ik het wel fijn, dat een woord als Tsundoku bestaat. Blijkbaar is het fenomeen niet iets van deze tijd of van deze regio alleen. Grappig is ook dat er inmiddels al diverse varianten op bedacht zijn. Columnist Ger Groot schreef er vorig jaar november over: “Het tsundoku-boek dat helemaal aan het zicht onttrokken is geraakt, bewoont een hel waarin iedere hoop verloren lijkt. Ooit was ‘de hel’ een speciale afdeling in de Franse Bibliothèque Nationale, waar boeken werden bewaard die de censuur niet hadden doorstaan. Uitgeleend werden ze nooit: een speciale variant van het tsundoku-bestaan.” Dat roept bij mij dan weer de vraag op hoeveel van de boeken die wél worden uitgeleend door bibliotheken ook echt worden gelezen. Daar hoor je dan weer niemand over.
@
Edwin, altijd fijn als je weer eens een stuk blogt! Overigens schijnen e-readers een antwoord op je laatste vraag te kunnen geven. Die houden nauwkeurig bij hoeveel van een boek gelezen worden. Blijkt dat bepaalde bestsellers bijvoorbeeld wel bij veel mensen in de (digitale) boekenkast staan, maar niet altijd gelezen, laat staan uitgelezen worden.
Overigens ben ik zelf serieus aan de slag gegaan met Tsundoku. Ik besloot de 30% ongelezen leesvoer in mijn collectie door te nemen. Hoewel ik sindsdien wel wat nieuw werk heb aangeschaft, lukt het me aardig om me hieraan te houden.
Ha Michael,
Dank je. Al is deze post dan eigenlijk gewoon een doorgesluisd artikeltje, en zie ik pas een maand later de reactie…Het is allemaal een kwestie van prioriteiten en aandachtsspanne. Je moet gewoon keuzes maken, en daar zijn mensen niet zo goed in. Of misschien toch juist wel, en delven bepaalde dingen gewoon het onderspit. Nu op vakantie lees ik weer eens een papieren boek, maar neem ik ook veel meer tijd voor het grondiger lezen van online artikelen en andere zaken. Een dag is gewoon zo om. Televisie legt het dan wel af, in mijn geval.