Granö, Zweden, maart 2018
10 maart 2018Het weekend alles volgeboekt? Nou, dan doen we toch gewoon alles in de laatste 24 uur?
Wat een mooi, indrukwekkend en teringintensief etmaal was het. Na de avondtocht met de kunstschilder vanochtend op pad met Olof, het manusje-van-alles hier. Sneeuwscooters schoppen kont, zeker die van hem. Het spookjeslandschap van gisteren was veranderd in een sprookjeslandschap.
Dan door naar een dorp 40 km verderop voor een tocht van drie uur met Siberische huskies. Wat een ervaring! Weer een topgids en hoewel wij niet zo specifiek honderig zijn wisten we meteen: op deze dieren kan je alleen maar verliefd worden. Wat een schatten. Maar wat een wilde schatten ook. Ze willen lopen. Punt. Dat voorkom je alleen met hard remmen. Punt. Prachtig. En dus niet zielig, nee.
Beetje jammer dat ik op de weg terug vertrouwde op Google en 25 km lang in het donker reed over een onverlichte, nauwelijks van sneeuw ontdane weg. Die rit was nog intensiever dan de eerdere tochten van vandaag. Vannacht slapen als een baby, wat ik je brom.
Als je de kans ooit hebt moet je dit zeker ook eens doen. -12 is hier minder koud dan -1 in Nederland. Maar je moet wel van winter houden ja. Er was in 30 jaar niet zo veel sneeuw gevallen in deze streek.
Alles is vrij prijzig hier, zeker. Maar voor zo’n sleerit kun je twee avonden zuipen in NL met gerust hart overslaan. Aan de Zweden zal het niet liggen. Je bent hier welkom. Wat een aardige mensen allemaal. Persoonlijk, goed Engels, attent, bescheiden. Prachtvolk!
We zouden het zo weer doen!
Dat je bij de VVV Middelburg meteen aan de slag kan weten we al jaren maar dat de VVV van Zweden aan jou ook een hele goeie zou hebben is nieuw en ook weer niet verwonderlijk. Wat een prachtige sfeerimpressie Edwin.
Dank je wel Peter!