Smarticles

Drie maanden geleden publiceerde het Guardian Mobile Innovation Lab, een onderzoeksteam van de Amerikaanse editie van The Guardian dat zich bezighoudt met innovatie van online krantenartikelen, een artikel over zogenoemde smarticles. Smarticles zijn -de naam laat het je al raden- slimme artikelen, die bijhouden wat je eerder al hebt gelezen over een onderwerp. Als je als lezer terugkeert naar een artikel dat in de loop van de tijd is uitgebreid zorgt een algoritme ervoor dat je alleen de updates krijgt te zien die voor jou relevant zijn. Als je dat wilt kun je ook meldingen inschakelen voor zulke updates.

Het is een interessant experiment, maar de naamgeving roept enige verwarring op. In 2015 presenteerde Sanoma Media, eigenaar van onder meer NU.nl, het smarticle ook al als nieuwe dienst voor adverteerders. Het bedrijf repte over de ‘Super Smarticle Deal van NU.nl’ en legde uit: “De Smarticle is een unieke en effectieve vorm van native advertising op NU.nl. Het is een gesponsord artikel met een soortgelijke look and feel als een nieuwsartikel, maar laat duidelijk je merk als afzender van de content zien. Het biedt lezers een prettige manier om content te ervaren en biedt klanten de ruimte om hun boodschap op een relevante manier aan te bieden.”
Als je Smarticle googlet zul je ontdekken dat het woord nog relatief nieuw is en vooral informeel wordt gebruikt. Google Translate en het Cambridge woordenboek vermelden het (nog) niet, maar er staan wel 7 definities in het woordenboek voor straattaal, urbandictionary.com. Daar wordt een smarticle vooral uitgelegd als een slim persoon. Op pseudodictionary.com als een stukje intelligentie. Daar is het geen samentrekking van ‘smart’ en ‘article’ maar een variant op het Engelse woord voor deeltje, particle.

Heel indrukwekkend ziet het experiment er in de praktijk overigens nog niet uit. Een evaluatie van de proef is er nog niet. Of smarticles een toekomst hebben zal nog moeten blijken.

Deze bijdrage verscheen ook in IP 1, 2018