Screenshorts
08 mei 2015
Afgelopen week werd ik door diverse mensen geattendeerd op het artikel R.I.P. blogging, killed by screenshorts, op The Next Web (TNW). De titel vond ik als blogger, zacht uitgedrukt, nogal overdreven, maar de inhoud van het artikel intrigeerde me. De auteur ging in op het fenomeen dat steeds meer mensen screenshots maken van langere teksten, om die vervolgens te delen via sociale media. Iemand tikt bijvoorbeeld twee alinea’s tekst in een notitieapp op de telefoon, maakt er een screenshot van en deelt het vervolgens op Twitter of elders.
Ik was het afgelopen jaar al vaak getuige van het fenomeen maar ik realiseerde me eigenlijk nog niet eerder dat het een fenomeen is. Zo lees ik bijvoorbeeld al sinds de zomer van vorig jaar gedichten van Middelburger @heserob, die hij wekelijks als screenshort deelt via Twitter. Ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij dat niet doet omdat het zo hip is; voor hem is het een praktische overweging. Dat zal voor vele anderen ook gelden. Voor lezers is het natuurlijk ook prettig: de boodschap komt in één keer binnen.
Als je de zoekterm screenshorts googlet krijg je nog niet zo gek veel treffers. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat de term later is gemunt dan het verschijnsel oud is. Brett Lawrie schreef er in november 2014 al over in zijn artikel Hacking the Tweet Stream, maar rept dan nog niet over screenshorts. Dat gebeurt een maand later pas, bij Buzzfeed. En nu zie ik het opeens overal. iCulture schreef op 16 april over de update van de app van Wikipedia, die ook voorziet in het delen van screenshorts. iCulture omschrijft het fenomeen dan weer als ‘textshots’.
Je kunt je hier nog van alles bij afvragen. Wat het betekent voor de vindbaarheid van content, bijvoorbeeld. Zoekmachines kunnen immers niet zo veel met teksten in afbeeldingen. Maar dat is stof voor een uitgebreider artikel. Laat ik het er voor nu op houden dat screenshorts al geruime tijd in zwang zijn, maar als fenomeen nog maar net op de kaart staan. Waarvan akte.
@
Deze bijdrage verscheen ook in IP 4, 2015
Interesssant, Edwin. Ik vind het altijd grappig als mensen bloggen bij dit soort artikelen meteen dood verklaren. Doet het natuurlijk goed om mensen te laten klikken door dit in de titel te zetten. Wat mij betreft is een screenshot van je eigen tekst delen ook (een vorm van) bloggen.
Ja zulke koppen zijn wel klassiekertjes inderdaad 🙂 Hoe vaak dingen al niet dood zijn verklaard: het blog, het microblog, het boek, vinyl. Misschien moeten we bloggen maar gewoon schrijven of publiceren gaan noemen 🙂
het is jammer dat het moet ook. blijkbaar moet het omdat mensen willen dat de content snel en makkelijk gelezen moet worden. via twitter gaat het natuurlijk sneller dan doorklikken naar een blog op een website.
Tsja, het hangt allemaal samen met die korte aandachtsspanne en de informatieovervloed. Snel met je mobiel of tablet door de tijdlijnen van Facebook en Twitter c.s. scrollen. Dan pakt beeld meestal eerder en beter dan een link of paar alinea's. En vooralsnog is er geen spraken van een afnemend aanbod van content en platformen.
Ik zie ze ook in mijn Twitter tijdlijn opduiken en vraag me dan af waarom iemand voor Twitter kiest, wat toch bij uitstek het platform is voor korte teksten, en er dan op deze manier lange teksten in frommelt. Nadeel van een screenshot is dat ze onprettig lezen als ze echt groter zijn.
Soms was die keuze er eerder dan de langere publicatie denk ik. In het geval van Rob weet ik bijvoorbeeld dat hij het niet zo op Facebook heeft (alleen voor paginabeheer dan toch) en ook geen eigen site heeft o.i.d. Twitter was het medium van zijn keuze. Later kwam dat delen van poëzie met een aantal volgers pas. En zo zal het vaak ook gaan met Whatsapp, Snapchat, en wat dies meer zij. Wel de snelheid van de media van de korte berichten, maar ook het benutten van het visuele voor langere teksten. Eigenlijk kan je al die citaten als plaatjes, op bijvoorbeeld FB, er ook toe rekenen, al zijn die lang niet altijd, uhm, lang.