Het is een genenkwestie, heus

05 maart 2015

Als iemand kritiek heeft op dingen die ik doe of laat, met name als het wangedrag betreft, of kwesties betreffende de gezondheid, dan mag ik gaarne grijnzend antwoorden “dat het een genenkwestie is” en ik er verder ook niks aan kan doen. Ik vind dat zelf nog altijd een geinige smoes, maar in werkelijkheid geloof ik daar niet echt in, of niet helemaal. Je bent wie je bent, maar met een beetje doorzettingsvermogen en wilskracht kun je best veel onderdrukken, aanpassen of juist omhelzen.

Maar is dat ook echt zo? Er zijn genoeg redenen om te twijfelen. Zo las ik eergisteren een intrigerend artikel op Wired, met de titel Fat? Sick? Blame your grandparent’s bad habits. Dat is intrigerend leesvoer in dit kader. De tekst bevat fragmenten uit het boek Evolving Ourselves: How Unnatural Selection and Nonrandom Mutation are Changing Life on Earth. Nu ben ik niet van plan dat boek meteen te gaan lezen, maar jeetje, het idee dat heftige gebeurtenissen bij ouders direct van invloed kunnen zijn op de genen (en daarmee op het gedrag en de gezondheid) van het directe nageslacht: dat vind ik toch wel erg interessant.

Er worden voorbeelden uit het dierenrijk opgevoerd, zoals muizen die bij het verorberen van amandelen een elektrische schok kregen. De volgende generatie muisjes heeft dan dus gewoon een aangeboren angst voor amandelen. Maar het menselijke voorbeeld is misschien nog wel interessanter. Er wordt nota bene verwezen naar een Nederlands onderzoek, naar de kinderen van ouders die de hongerwinter van 1943 meemaakten. Van dat onderzoek had ik nog nooit gehoord, maar het bestaat, en wel onder de voor de hand liggende titel Het Hongerwinter Onderzoek. Er is een complete website aan gewijd.

Ik ga hier gauw meer over lezen, heus. Maar nu eerst toegeven aan de neiging de dorst te lessen. Kan ik ook niks aan doen. Dat is een genenkwestie.

Gerelateerd: 
Dit volk, met meel en vet gevoed, heeft geen zenuwen
Zelfmoord in Zeeland: de Walcherse Ziekte
Ben jij ook zo gelukkig?

@

Foto: collectie Mieke Roelse