Mijn(s) 2014: januari

13 december 2014

Ik mag in 2014 op Mijns Inziens dan wel minder hebben geschreven dan in voorgaande jaren; ik vind het nog steeds wel aardig om op basis van het blogarchief terug te kijken op het jaar. Alles in mij zegt dat 2014 dik in orde was als het gaat om de relatie, de gezondheid, opdrachtgevers en infotainment/ander vertier, maar ik ben vast ook weer van alles vergeten. Verandert het gevoel als ik even omzie?

Werktechnisch veranderde er best veel dit jaar. Dat begon in januari, toen ik aan de slag mocht als nieuwsredacteur a.i. bij InformatieProfessional. Tijdens een heerlijke rustweek in Noord-Frankrijk merkte ik meteen dat die wekelijkse deadline even wennen was, maar ook goed te doen. Het voelde als een hele mooie kans, na al die jaren onbezoldigd schrijven voor het vakblad. Na de zomer kreeg ik te horen dat ik het ‘ad interim’ achter de functieomschrijving mocht weghalen. Dat was helemaal mooi. Structurele opdrachten zijn immers toch wel prettig, voor ZP’ers. Vorige week hoorde ik echter dat er een koerswijziging komt die niet in mijn voordeel uitpakt. Daarover binnenkort meer. Ik blijf betrokken bij het blad, maar in een andere rol, laten we het daar maar even op houden.

Vergelijkbare ontwikkelingen zijn er rondom andere bibliotheekgerelateerde opdrachten of samenwerkingen. De KNVI adopteerde in januari het Platform InformatieProfessionals. Dat waardeerde ik enorm en het was voor mij reden genoeg om de site voorlopig in de lucht te houden, maar in een korte evaluatie afgelopen zomer schreef ik wel eerlijk dat het toch een beetje trekken aan een dood paard is. Ik zie nog altijd de potentie in een community met meer dan 6000 leden, maar het werkt alleen als je daar volle bak voor gaat als redacteur. Dat heb ik de eerste jaren met liefde gedaan, maar zou ik nu alleen op kunnen brengen als ik er ander werk voor op kan geven. Daar was en is geen sprake van. De adoptie eindigt dan ook per januari 2015. Wat ik dan uiteindelijk met het platform zal gaan doen weet ik nog niet, maar als het brandbaar was zou ik het in de hens steken, laten we het daar maar even op houden.

Daarmee kom ik dan ook uit op het eeuwige stuiteren rondom mijn liefde voor de sector, die soms voelt als haat. Oh nee: houden van de bieb is als houden van Feyenoord. Dat wereldje zal me nooit loslaten, het zit er gewoon te diep in, maar inmiddels heb ik ook wel geleerd hoe de hazen lopen, en wat je wel en niet kunt verwachten. Er zijn nog steeds talloze vuurtjes her en der, die zomaar zouden kunnen oplaaien, maar ik constateer ook dat een groot deel van de mensen die zich online profileerden (en die het hart op de goede plek hebben) gewoon dingen zijn gaan doen. Dat kan je alleen maar toejuichen. Ik constateer echter ook dat het piepkleine ‘online stokje’ vervolgens vaak is overgenomen door lieden met zakelijke belangen. Managers en marketeers. Die zijn nu eenmaal veel makkelijker te omarmen door instituten. Die mekkeren niet over idealen en de klant, neen, zij laten er een of andere strategie op los en presenteren het gekochte resultaat in een aalgladde powerpoint. Dat wordt dan afgesloten met een juichende conferentie en het inleveren van een factuur. Kan je wel over janken, maar dat is gewoon hoe de wereld werkt. En misschien is dat wel precies waar de echte idealisten, bibliothecarissen en archivarissen met de staart tussen de benen voor wegrennen. Dat wereldje is te kil en te zakelijk. Je kunt stellen dat dat nodig is een keiharde kapitalistische wereld maar ik zie dat zelf toch anders. Daarom ben ik ook gaan focussen op doen. Er rest nog heel veel bibliothecaris van mij, maar die bibliothecaris gaat z’n tijd niet meer te veel verdoen met meebewegen met al die wolven in schaapskleren. Er is zoveel moois waar je op kunt focussen. Dat voelt beter dus is het ook beter. Zoeken naar schoonheid en daarover vertellen werpt op de langere termijn meer vruchten af dan protesteren over al die lelijkheid van den doorgedraaide mensch, laten we het daar maar even op houden.

Het rode draadje Sociale Media kwam ook nog aan bod. Daar is wel een parallel te trekken. De platformen handhaven, in die zin lijkt er weinig te veranderen. Maar de interactie verschuift. Ook daar zie je dat de zakenminnende toon veel heeft overgenomen. Natuurlijk ook bij oom Mark, maar op ‘zijn internet’ spreken de gewone man en vrouw zich tenminste nog uit, wordt er nog gereageerd. Tegen wil en dank dan maar. Dialoog en delen kunnen nu eenmaal niet goed zonder elkaar.

Maar hey, januari was gewoon een mooie eerste maand. Laten we het daar maar even op houden.

@

Afbeelding: T.A. Kopera