9 jaar bloggen, of: wie schrijft die blijft
23 november 2014
Allemachtig mensen: meer dan 9 jaar geleden publiceerde ik hier op Blogger.com mijn eerste post. Een alternatief voor een plekje dat ik maar niet op intranet kreeg, dat was het.
Nu ben ik de eerste om toe te geven dat mijn blogvuur op het laagste pitje ooit staat, sinds dat begin, maar dat heeft -in tegenstelling tot wat sommigen denken- maar weinig te maken desinteresse of de overtuiging dat andere online media beter zijn. De waarheid is dat ik er dit jaar gewoon niet meer zo vaak aan toekom.
Wat daar dan weer de oorzaak van is? Welnu: er zijn een heleboel oorzaken. Allereerst kies ik, vaker dan voorheen, voor rust. Ik chill graag met mijn meissie maar hang daarnaast ook nog steeds graag middagjes in de stamkroeg en pikte dit jaar het aloude vermaak van videogames ook weer op. Ik weet niet precies om hoeveel uren het in totaal gaat, maar geloof me maar als ik zeg dat ik met grote regelmaat urenlang verdwijn in de werelden van GTA, Watch Dogs en, momenteel, Destiny. Tot overmaat van ramp ben ik onlangs, na lange tijd, ook weer eens gezwicht voor het fenomeen Binge-watching. Kijk je in een paar weken gewoon even 5 seizoenen Breaking Bad.
Maar al dat ontspannen betekent niet dat ik nooit meer schrijf. Integendeel zelfs. Ook dat doe ik misschien wel meer dan ooit tevoren. Mijns Inziens lijdt ook onder het feit dat ik wekelijks een serie nieuwsberichten tik voor de site van IP, aangevuld met artikelen of columns voor het blad zelf. Verder schrijf ik ik vrijwel dagelijks kortere en langer stukjes voor Middelburg Dronk, zowel op Facebook als de site, publiceer ik sinds een paar maanden ook vrijwel dagelijks voor Wij zijn De Stad, en houd ik ook nog een aantal pagina’s bij voor bedrijven of organisaties. Het Platform InformatieProfessionals heb ik nog steeds in beheer en hoewel ik veel en goede hulp heb bij het managen van Ik geef weg-Walcheren (meer dan 16K leden inmiddels) kijk en reageer ik daar toch ook bijna iedere dag nog. Het bijhouden van nieuws en blogs via feeds zit ook nog steeds in mijn systeem. Net als Twitter. Het is nog steeds een flinke zwik accounts die ik actief onderhoud. Dan is er ook nog de tweewekelijkse column voor de PZC en schrijf ik incidenteel voor projecten of andere partijen. Deze week staat er een artikel voor Boekman op het programma, bijvoorbeeld.
Ik noem mezelf nog maar zelden blogger. Maar dat zegt ook niks. Ik noem mezelf ook nauwelijks bibliothecaris of journalist. Marketeer al helemaal niet. Informatiespecialist nog wel eens. Publicist een enkele keer? Of slap ouwehoer? Dat kan ook. Feit is dat ik gewoon lekker van de straat ben (of juist niet) en het bloggen het bloggen soms gewoon maar even laat. Niet omdat er geen tijd is, maar omdat ik die niet maak. Ik heb het zo wel goed naar mijn zin bovendien. Er is nog ontzettend veel waar ik me boos over maak, maar ik kan er op dit moment toch niet over schrijven of ik ga écht te veel in herhaling vallen. Sommige strijden zijn gewoon al gestreden. Misschien is dat wel het teken dat je ouder wordt. Maar vergis je niet. Als ik er in slaag om af te stoten wat afgestoten zou moeten worden, en ik voldoende (blijf) verdienen met zaken die ik graag doe (werken voor IP en WZDS vind ik heerlijk), dan komt er vanzelf weer ruimte voor iets nieuws. Ik aas al heel lang op een platform voor het verborgen (regionale) nieuws, ik heb ook nog wel andere ideetjes. Maar ik weet ook dat Middelburg Dronk nooit zal ophouden en WZDS bouw ik ook het liefste maar uit naar een site met eigen domein. Daar ben ik uiteraard ook al heel voorzichtig mee begonnen. En stiekem zou ik ook wel wat meer willen doen aan Veere en Vlissingen Dronk, in de Walcherse geest, maar dat moet echt nog even wachten hoor.
Enfin. Terug naar de bank en snel nog een paar leveltjes mezelf omver laten knallen, en dan afromen met twee afleveringen van die doorgeslagen scheikundeleraar. Ik heb het er maar druk mee.
Gerelateerd
De bloggende bibliothecaris anno 2013
Bloggen sterft niet uit…
Waarom ik blijf bloggen
Afbeelding: Wikimedia
het is wat he, er verandert het een en ander, dat gevoel heb ik ook. sterker nog, het werkt ook zo.
Misschien is dat ook wel goed Karin, het leid ook weer tot andere dingen ook, toch? Las jouw verhaal ook vannacht.
Gefeliciteerd! 9 jaar is toch een hele tijd en ach je blogt wat minder. Je bent er nog, lijkt me toch een reden voor een feestje 😉
Dank je! Goed plan heb je daar 🙂
Gefeliciteerd met 9 jaar bloggen, Ed!
Voorts ben ik van mening dat je sommige dingen moet blijven herhalen en herhalen en herhalen…
Dank je wel Fab! De kracht van herhaling is zeker een ding, maar er zijn ook wel eens van die zaken waarvan je moet constateren dat ze toch niet/wel gaan gebeuren. Toch?
Ook al ben je hier wat minder vaker: Gefeliciteerd met deze nieuwe mijlpaal! Ik vind het eigenlijk wel positief dat je je tijd anders moet indelen en dat je in plaats van het bloggen andere leuke projecten aan het doen ben. En eigenlijk is Wij zijn de stad en Middelburg dronk toch ook een soort van bloggen of online publiceren. Dus als je het zo bekijkt ben je steeds meer gaan bloggen. Alleen niet op dit domein. 🙂
Haha, dank je Michael, zo ben ik het inderdaad maar een beetje gaan bekijken. Ik deel voornamelijk verhaaltjes van mezelf en van anderen. Nu wat meer daar dan hier. Het zij zo!
Ga zo door!! Op naar de 10
Dank je Dick!
@Edwin
Mooi moment, zo'n blogverjaardag, om weer even stil te staan bij hoe alles verandert en toch hetzelfde blijft. Gefeliciteerd, hoe dan ook.
Everything is miscellaneous, en zo ook een mens. Alleen maar mooi dat je niet aan één platform gebonden bent. De rode draad is mijns inziens duidelijk: doe wat je doet met je hele hart. En ik vermoed dat je ook al zo'n mens was vóórdat je aan de blog ging. Maar dat bestaansfeestje vieren we ergens in maart geloof ik 😉
Fijn dat je er nog steeds bent!
Mijns inziens (pun intended) is het niet belangrijk dat je veel blogt, als wát je maar blogt maar hout snijdt. En dat doet het. 😉
@Marina: dank je wel! Wat je daar zegt is inderdaad wel een les die ik zelf al paar keer heb getrokken. Alleen de dingen die ik met hart en ziel doe werken goed. Schrijven vind ik altijd wel leuk, maar het is toch de interactie er omheen die de extra drive geeft, en die het net even wat leuker maakt. En die interactie komt vaak pas als je er volle bak voor gaat. Is het cirkeltje weer mooi rond 🙂
@Natalie Jij ook bedankt! Leuk ook om te zien dat er nog steeds oude bekenden zijn die hier zo nu en dan een kijkje komen nemen.