Zeeuwse Bibliotheek omhelst de (online) gemeenschap

19 mei 2014

Dat de Zeeuwse Bibliotheek, vier jaar nadat ik er vertrok, nog steeds is als een oude liefde waar ik nooit écht afscheid van nam, legde ik vorig jaar al eens uit. Dat uit zich niet alleen in het feit dat ik veel van wat er binnen de organisatie gebeurt nog altijd volg of probeer te volgen; zo nu en dan werk ik ook nog daadwerkelijk samen met mijn oud-collega’s. Sinds mijn vertrek zat ik sowieso nog in projectteams met een aantal van hen, namens Bibliotheek Vlissingen en Bibliotheek Oosterschelde, maar sinds vorig jaar word ik af en toe ook gevraagd op persoonlijke titel, zoals in september voor de workshops rondom Middelburg Dronk en, recenter, voor feedback op sites die worden ontwikkeld en voor een brainstormsessie over het inzetten en benutten van sociale media.

Dat ik juist de ontwikkelingen op dat laatste gebied interessant vind zal niemand verbazen. Met het gros van de dingen die ik doe op het web begon ik toen ik nog in loondienst was bij de ZB. Bloggen in 2005, Ning in 2006, Twitter in 2007…de lijst is best lang. Bibliotheken en inlichtingenwerk waren daarbij lange tijd de rode draad.

In de tussentijd is er veel veranderd aan de Kousteensedijk. Medewerkers werden bijgeschoold, de communicatiekanalen van nu werden wat steviger verankerd binnen de organisatie door er een team voor in te richten, enz. Sociale media zijn inmiddels in ieder geval geaccepteerd en worden serieus genomen. Dat is een goede basis voor een vervolg, want ook als er formeel -nog steeds- geen uren beschikbaar zijn voor het vele werk dat bij online communicatie komt kijken, kun je toch best veel doen. Dat gegeven was het uitgangspunt voor de brainstormsessie in februari.

Een van de dingen waarover we die dag spraken was het omhelzen van communities. Of in normaal Nederlands: het onderhouden van contacten met de klanten van de bibliotheek én met de vele potentiële liefhebbers van de diensten en collecties op het web. Dat concept raakt aan dat oude mantra ‘zoek de gebruiker op waar hij zit’. Die kreet zag je op zeker moment opduiken in ieder hip bibliotheekdocument, maar in de praktijk viel het vaak nogal tegen, dat opzoeken van gebruikers. Medewerkers komen simpelweg niet altijd toe aan het namens de bibliotheek reageren op, en deelnemen aan, gemeenschappen op sites als Facebook.Vanuit het perspectief van werkdruk en urenverdeling heb ik daar alle begrip voor, maar tijdens de sessie benadrukte ik ook dat je keuzes kunt maken. Iemand die niet zo dol is op schrijven kan misschien wel prachtige foto’s maken, die vervolgens weer benut kunnen worden op Facebook. Een ander vindt het misschien weer leuk om in de vrije tijd een beetje te helpen met speurvragen die lokaal leven. Als voorbeelden gebruikte ik uiteraard de eigen projectjes. Waarom zouden bibliotheek en archief nu niet inhaken op de feedback die wordt gegeven door mensen op de foto’s die ik deel via Veere Dronk en Middelburg Dronk op Facebook? Veel van die foto’s zijn afkomstig uit de collecties van die instellingen tenslotte. Betrokken medewerkers kunnen daar zonder veel moeite ‘contextualiseren’ en verhalen vertellen, en de ontvangen feedback op hun beurt weer benutten voor het verrijken van de collecties. Dan snijdt het mes toch mooi aan twee kanten?

Nu, twee maanden later, zie ik dat het team lekker aan het experimenteren is geslagen. Zo is men ook begonnen met het weggeven van afgeschreven spullen en toegangskaartjes voor evenementen op Ik geef weg-Walcheren. Niet alles is een succes, natuurlijk. De belangstelling voor een gratis ticket voor een lezing is op z’n best lauw te noemen. Of dat nu iets zegt over de leden van de groep of over het evenement zelf laat ik maar even in het midden. Als het gaat om spullen die anders zouden worden weggegooid wordt het een stuk interessanter. Afgelopen vrijdag werd er bijvoorbeeld afgeschreven apparatuur aangeboden door ‘Neeltje de Zeeuw’ van de ZB. De platenspeler was verreweg het populairst. Daar kwamen maar liefst 305 reacties op. Ter vergelijking: de aangeboden cd-speler kreeg 45 reacties. Vinyl is stikhip!

Nog mooier dan het participeren in een grote weggeefgroep vind ik het nieuwe initiatief om klanten in de bibliotheek voor het voetlicht te plaatsen via Instagram en Facebook. Je verhalen brengen door ze te laten vertellen door je klanten. En dan niet zo cheesy als in traditionele, geregisseerde campagnes, maar écht. Neem nu het kleine verhaal van afgelopen donderdag, van Romy:

Ze oogt ontspannen. Oordopjes in, flesje water, onze vlag en de Lange Jan op de achtergrond. Romy. Ze vertelt dat ze 3 dagen per week op dit plekje zit. “Ik zit in mijn laatste jaar en studeer dramatherapie aan de Hogeschool Arnhem Nijmegen. Ik schrijf hier mijn afstudeerscriptie over de afdeling psychiatrie van het ADRZ in Vlissingen. Daar liep ik vorig jaar stage. Over twee weken moet mijn scriptie klaar zijn. Volgende maand wordt hij nagekeken, daarna mag ik hem verdedigen.” Als we weglopen neemt ze weer een slokje, duwt de dopjes terug in haar oren. Er is geen aandacht meer voor de Lange Jan. Haar ogen zijn gericht op haar laptop. Ontspanning maakt plaats voor inspanning. Succes Romy…..we denken dat het moet lukken…..en hopen dat vooral #Watlenersleren

Precies kort of lang genoeg. Duidelijk en oprecht. Met een veelzeggende foto erbij. Als ik een dikke kater zou zijn geweest zou ik er een uurtje of wat van gaan spinnen.

Gerelateerd:
De Wikiweg, of terug in de Zeeuwse Bibliotheek
Hoeveel bibliothecaris er van mij rest
Het leven na de wending

@