Walcheren Dronk: over de tijd die hobbyprojecten vreten

02 maart 2014

Het was mijn plan in november om eens een periode wat minder tijd te steken in mijn lievelingsproject maar weet je wat het is met lievelingsprojecten? Die houden geen rekening met plannen. Lievelingsprojecten gaan keer op keer met je aan de haal, zuigen je op, nemen je mee. Dat heb je meestal pas in de gaten als het al te laat is, op het moment dat je verschrikt naar de klok kijkt, na een nachtje scannen, speuren of typen. Je bent gewoon niet bezig met de tijd.

En je zal het net zien: juist op het moment dat ik zelf even iets rustiger aan wilde doen lijkt het wel alsof dat het startsein was voor anderen om eens flink gas te geven. Kompaan Rob van Hese stortte zich vol overgave op het vervolgproject Veere Dronk, waardoor die site groeit als kool. Dat vind ik geweldig natuurlijk, maar zijn werk sleept me wel regelmatig mee. Ik plaats eens wat op de Facebookpagina, verwerk ingezonden foto’s op de wiki of help toch een beetje met speuren naar achtergrondinformatie bij zaken waar ik in het verleden ook kwam, van ‘t Wieltje in Oostkapelle tot Cheesy in Biggekerke. Het is gewoon te leuk om niet te helpen.

Ook de activiteiten van de andere kompaan, Thomas Filius, hebben nogal wat impact. Thomas verzorgt het technisch beheer van de drie websites. Dat deed hij altijd met verve, maar er was een klein knelpunt. Thomas bouwt websites en toepassingen het liefst zelf, opdat hij alles in eigen hand kan houden. Op het platform waar we mee werken, MediaWiki, heeft hij ook genoeg aan te merken. Zijn kritiek is meestal terecht maar het resultaat was tot voor kort wel dat hij er niet veel voor voelde om alle mogelijkheden van de software te benutten. Dat zou ‘m simpelweg veel te veel tijd gaan kosten. Opeens was daar echter de omslag: Thomas besloot in de wereld van ‘skins‘ te duiken en besloot er zelf eentje te maken voor onze sites. Dat was een besluit met grote gevolgen. Thomas investeerde al meer dan 120 uur in de verbetering van het uiterlijk, de functionaliteiten en de structuur van sites. Dat resulteerde in pagina’s die er veel beter uitzien en die veel sneller laden, maar het leidde er ook toe dat we met andere categoriëen en sjablonen moeten gaan werken. Dat is niet alleen wennen; we moeten ook talloze bestaande pagina’s bijwerken, omdat je niet alles geautomatiseerd kunt omzetten. Dat is niet iets dat je er zomaar even bij doet. Daar moet je echt een paar dagen voor uittrekken.

Tot slot is er nog de invloed van de bezoekers en ‘leveranciers’ van de sites. Er zijn opeens veel meer mensen dan gebruikelijk die bereid zijn input aan de sites te leveren. Daar zitten ook mensen tussen die over enorm veel materiaal beschikken. Oud-eigenaars van etablissementen en oud-klanten met stapeltjes verhalen. Soms krijg je dat digitaal aangeleverd en hoef je het slechts te verwerken op de sites, maar het komt minstens zo vaak voor dat je even ergens afspreekt, meestal in de kroeg. Dat is verre van beklagenswaardig, maar een middagje is zo om, dat spreekt voor zich. Dat mijn lieve meisje me onlangs een scanner cadeau deed maakt het verhaal af. Er belanden nu ook grote hoeveelheden gedrukte foto’s op onze keukentafel. Scannen is apenwerk, maar uiteindelijk toch leuk om te doen. Het raakt aan het werk van collectievorming in bibliotheken en archieven. Verzamelen, selecteren, digitaliseren en ontsluiten. Je kunt er zomaar een dagtaak aan hebben.

De conclusie: deze liefhebberij kost nog steeds zeeën van tijd. Het einde is nog lang niet in zicht bovendien. Er is misschien wel helemaal geen einde.

Maar daar liggen we uiteraard niet wakker van. We vinden dit leuk. Het voedt onze interesses. Het resultaat van je werk is altijd meteen zichtbaar. Daar komt bij dat er enorm veel waardering is voor al dat werk. Dat is geen borstklopperij; het is ook een constatering. Mensen beginnen er vaak over en vertellen ons hoe leuk ze de initiatieven vinden, of wat ze er aan hebben. Dat maakt het werk tot dankbaar werk. Waardering is een krachtige stimulans, heus. Online ervaar je dat ook regelmatig. Niet op de websites zelf, maar op platformen als Facebook.

Neem nu dat lelijke fotootje boven deze bijdrage. Ik ging gisteren op zoek naar leuke plaatjes van carnaval in Middelburg. Een beetje aansluiten op de actualiteit kan tenslotte nooit kwaad. Nou, dan kan je lang zoeken. Ik besloot daarom maar een kiekje van lege Middelburgse Markt te plaatsen, met de begeleidende tekst ‘Carnaval in Middelburg’. Die foto heeft kijkcijfers gebroken. Ik vertrouw de statistieken van Facebook weliswaar voor geen meter maar mijn mond valt toch open als ik zie dat het kiekje binnen een dag meer dan 27.000 keer is gezien, 76 keer werd gedeeld en meer dan 1100 likes kreeg. Dat verzin je gewoon niet. Het benadrukt nog wel eens hoe belangrijk humor is. En dat kort soms beter is.

Goed excuus om mijn geouwehoer hier ook eens te staken 🙂

De drie sites op Facebook:
Middelburg Dronk
Vlissingen Dronk
Veere Dronk

Gerelateerd:
Casebeschrijving Middelburg Dronk, deel 7 (slot): de toekomst
Middelburg Dronk: op bezoek bij een rasechte verhalenverteller
Het sociale web: vermenging, concentratie en passie

@