Worden opgegeten door niets
02 februari 2014
Soms valt alles binnen een paar dagen op z’n plek. Ik was nauwelijks buiten, de afgelopen dagen, maar de meeste gesprekken die ik voerde gingen over hoe mensen met elkaar omgaan. En wat ze willen enzo. En over technologie die daar tussen kruipt. Of niet.
Gisteren keek ik de sublieme film Her. Zo’n film die wordt gehaat door mensen die zich er niet graag in verdiepen, en wordt bejubeld door lui die met de ogen wijd open kijken wat er allemaal gebeurt en gaat gebeuren.
De les is dat mensen mensen willen. Tot in den treure. Reden tot juichen voor de luddieten, maar ook de reden waarom mensen afhaken. Platformen haten. Er zich geen raad mee weten.
Reageer jij nog op mensen, binnen het grote geheel? Dat is vraag 1, als je aan de slag gaat met sociale media en wat dies meer zij. Ben je daar nog? Neem je de moeite?
@
De moeite… mensen zijn 't waard, vind ik. Jij bent 't waard !
Dank je wel Joost 🙂 x
Interessant stukje in dit verband: //www.te-learning.nl/blog/?p=7952&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+typepad%2FfIYD+%28Wilfred+Rubens+TE-learning+centrum%3A+technology+enhanced+learning%29
@'Festina Lente', voor ons gemak: Hoe virtuele teams menselijke connecties kunnen ontwikkelen.
Tx!
Dank voor de link (en Joost voor het aanklikbaar maken). Interessant stukje inderdaad. Het geldt nog voor veel mensen. Face2face blijft uiteraard ook waardevol maar wat mij betreft geldt dat al veel minder in settings waarbij er te veel mensen zijn of het te formeel is geregeld. Dan ben je meestal nog verder van huis. Vaak komt dat openhartige Yodagebeuren pas als er ook een soort intimiteit is, of een persoonlijke vorm van ontspanning.