Failliet ben je zomaar niet

30 september 2013

Als je de reacties leest op Timo Boezemans Het failliet van het Nederlandse boekenvak zie je dat het vooral gaat over te negatief zijn, of over te kort door de bocht, maar volgens mij is dat helemaal niet waar het over gaat. Het is dat gevoel in je onderbuik, dat je keer op keer bevestigd ziet. Laat het verhaal los op de bibliotheekwereld, als je die wereld kent, en je herkent iets in het verhaal van Timo. Veel collega’s die het ‘goede vuur hebben’ vertrekken of lopen vast, of het nu vanwege de organisatiestructuren is of vanwege het algemene, gelaten gevoel dat overal overheerst.

Natuurlijk kan en mag je niet generaliseren (en meer van die bla bla), maar je moet eens goed luisteren en kijken her en der. Het gaat over de eigen navel. In vier van de vijf gesprekken hoor je mensen defensief praten, en zie je ze met een beschuldigende vinger wijzen naar collega’s, het management, of naar de ontwikkelingen, of de technologie. Het is begrijpelijk, maar als je verder wilt in het leven kun je daar niet aan vast blijven klampen. Stagnatie vreet je op, echt. Je moet het zelf doen. Zelfs als dat niet kan. En anders moet je het zelf gaan doen 🙂

Gerelateerd:
Een rem op innovatie
De informatiespecialist van morgen is vrij
De zoekende ZZP’er: van teams kom je niet zo maar los

@

Afbeelding tekst Sisters of Mercy: This isn’t Happiness