Gezien: Frozen Planet in Concert
13 april 2013
Eind 2011 keek ik samen met mijn meisje de serie Frozen Planet. We genoten allebei van de fraaie beelden van Moeder Natuur, en van de vertrouwde stem van David Attenborough. Desondanks keek ze verbaasd op, toen ik zei dat ik graag met haar mee wilde, naar Frozen Planet in Concert in de Ziggo Dome. Ze wist -en weet- immers dat ik niet zo dol ben op evenementen in zalen die groter zijn dan 013 of Paradiso, dat ik niet goed thuis ben in klassieke muziek, en dat ik mooie films vaak liever thuis kijk dan in een bioscoop of in een grote zaal. Wat ze echter vergat was dat ik wél dol ben op de combinatie van bedwelmende muziek en betoverende beelden. Zo bewaar ik hele goede herinneringen aan dat superieure concert van Godspeed You Black Emperor! dat ik ooit bezocht in de Utrechtse Tivoli, of aan de krankzinnige projecties van Tool, jaren later in Ahoy, of aan de film Koyaanisqatsi. Daar kwam bij dat ik ook best nieuwsgierig was naar de Ziggo Dome. Ik las en hoorde er veel positiefs over, maar ik was er nog nooit geweest. De kaartjes werden nog diezelfde avond gereserveerd.
Vandaag was het zover. Onze impressies:
Reizen met de trein hebben we wel weer even gehad. Dat we eerst met de auto naar Goes moesten wisten we van te voren. Dat er een half uur oponthoud was door een brandmelding bij Barendrecht kon de NS ook niet helpen. Maar wat is het voordeel nog van de trein als je je scheel betaalt om meer dan drie uur lang omringd te worden door idioten, die in reizen een buitenkans zien om hun weinig interessante visie op het leven luidkeels te delen met god weet wie, via de telefoon? Ik zal vast wel onverdraagzamer zijn dan een paar jaar geleden, maar dan nog…
De Ziggo Dome is inderdaad een prachtige zaal, met vriendelijk en behulpzaam personeel, uitstekende voorziening en goed zicht en geluid. Dat het een massagebeuren is merkten we alleen in de pauze, toen we pas bij het afrekenen ontdekten dat er met muntjes betaald moest worden. Dan is een grote groep mensen opeens best vervelend. Dat duurde gelukkig maar even.
De voorstelling was mooi maar we hadden er allebei toch iets meer van verwacht. Als geheel was het zeker de moeite waard, maar het concept hinkte voor ons gevoel een beetje op twee gedachten. Er was nogal wat licht voor George Fenton en het Gelders Orkest. Op zich volkomen terecht, maar de filmbeelden kwamen daardoor minder goed tot hun recht. Zo groot was dat scherm nu ook weer niet. De verhaaltjes die Fenton voorafgaand aan iedere scène/uitvoering vertelde waren amusant, maar bezorgden ons af en toe ook het grote familiegevoel van de TROS, al moet ik toegeven dat ik wel weer lekker rustig werd van de vertalingen van Sacha de Boer. Dat is nu eenmaal geen mevrouw waar ik snel over zal mopperen. Dat neemt niet weg dat woorden soms niet nodig zijn.
Over de vertoonde scènes waren we nog net zo enthousiast als toen. De muziek was prachtig. Het Gelders Orkest deed het volgens ons perfect. Misschien gaan we de serie ooit nog eens kijken, en de muziek nog eens luisteren. Maar dan toch maar weer afzonderlijk, of in een kleinere ruimte. Zoiets. En als we dan gaan, dan gaan we met de auto. Liever een kaart lezen in stilte dan een boek in lawaai.
@