Ning als platform voor sociale innovatie bij Rensa
23 november 2012
Toen ik vijf jaar terug begon te experimenteren met Ning als platform voor informatieuitwisseling voorzag ik niet dat ik er zo lang mee zou blijven werken. Bibliotheek 2.0 bestaat nog steeds (de mijlpaal van 6.000 leden bereikten we afgelopen week) en levert met vlagen nog altijd interessante discussies op, zoals recentelijk die ene, over eboeken, en die andere, over de beroepshouding.
Het blogarchief leert me dat ik al veel heb gezegd over Ning. Alles optellend concludeer ik dat ik altijd behoorlijk tevreden ben geweest over de mogelijkheden. Ok: ik schrok (en met mij vele andere gebruikers) toen het bedrijf opeens geld ging vragen voor de diensten, en inderdaad: in de loop van de tijd werd ik ook geconfronteerd met de beperkingen van de software, maar die dingen waren geen aanleiding om Ning niet meer te gebruiken. Afwegingen in die richting werden eerder veroorzaakt door de beperkte betrokkenheid van de grote meerderheid van gebruikers. Als ik dat echter vergelijk met de betrokkenheid van de meerderheid bij de intranetten waarmee ik in de afgelopen tien jaar heb kennisgemaakt, dan kan ik zonder overdrijven stellen dat Ning veel meer in beweging krijgt dan al die dure platformen die maar geen succes willen worden.
Eind 2007 gebruikte ik Ning ook om een intern en besloten kennisplatform voor de bibliotheek in te richten. Dat stond binnen een paar uur als een huis, wat ik persoonlijk als een verademing ervoer, na jaren zonder resultaat te hebben gesteggeld over het beter benutten van het intranet. Dat ik bijna twee jaar later de stekker weer uit het platform trok had vooral te maken met mijn eigen geduld t.a.v. het 90-9-1-verhaal. Ik zag geen heil meer in het aanjagen van kennisdeling. Zonder beloning wagen veel mensen zich daar nu eenmaal niet aan. Dat nam niet weg dat ik het jammer vond. Ondanks de beperkingen ervoer ik Ning zelf als een puik en goedkoop alternatief voor het intranet.
Dankzij die ervaring uit 2009 vond ik het erg leuk dat ik een paar weken geleden benaderd werd door het bedrijf Rensa uit Didam. De afdeling personeelszaken wilde graag op korte termijn een kennisplatform inrichten voor een project rondom sociale innovatie. De projectleider werd vervolgens door Jaap Peters geattendeerd op de mogelijkheden van Ning, met Bibliotheek 2.0 als voorbeeld. Die mogelijkheden spraken tot de verbeelding, met als gevolg dat ik de vraag kreeg of ik het platform voor Rensa wilde inrichten. Ik aanvaardde de opdracht met alle plezier. Toen ik eenmaal over de benodigde informatie beschikte kon ik aan de slag. Het platform was een paar uur later gereed.
Dankzij deze kleine opdracht weet ik weer waarom ik zo gecharmeerd ben van Ning: je kunt er lekker snel stappen mee maken en tegelijkertijd toch beschikken over mogelijkheden die groepen binnen LinkedIn en Facebook niet bieden. En zeg nu zelf: als bedrijf kun je je toch ook geen buil vallen aan de 15 euro per maand die Ning kost? Laat daar maar eens een intranet voor bouwen….
@
Afbeelding: She Writes op Ning