Zoals het was is het nog steeds: het bestaansrecht van bibliotheken in 1985

27 september 2012

Als het gaat over bibliotheekvernieuwing moet ik regelmatig denken aan mijn oud-collega Ronald Rijkse. Ooit, tijdens een vergadering over de herinrichting van het gebouw, verzuchtte hij dat ideeën altijd cycli doorlopen. Aan het begin van zijn loopbaan, in de jaren ’70, vonden de architecten opeens dat bibliotheekgebouwen transparant en open moesten worden. In de jaren ’90 werd juist weer gezocht naar de sfeer van de bibliotheek zoals die in de jaren ’70 was. Uiteindelijk verandert er maar weinig, vond hij.

Bij het lezen van het artikel ‘Bibliotheekdag ’85: voor het vrije verkeer van informatie’, moest ik ook aan Ronald denken. Dat artikel, van Ben Rogmans, had net zo goed vandaag geschreven kunnen worden. In 1985 likten bibliotheken hun wonden van de bezuinigingsgolf van 1983. Het bestaansrecht van bibliotheken stond toen ook al ter discussie. Waar internet nu als grootste bedreiging wordt gezien was het toen de televisie die als boosdoener werd genoemd.

En ook toen wilden bibliotheken duidelijk maken dat ze meer hadden te bieden dan boeken alleen. Platen! Diskettes! Video’s! Rekjes van Postbus 51! En er werd dus ook al gepleit voor het vrije verkeer van informatie. Open Bibliotheken avant la lettre!

Bedoelt men dat, als men citeert “Plus ça change, plus c’est la même chose“?

@

Bron: Krantenbank Zeeland (klik op de afbeelding om het artikel te lezen)