Ciao Ton!

08 september 2012

Vandaag nam hij officieel afscheid van de ZB. Deze man stond vandaag paginagroot in de PZC en er waren bijeenkomsten met (oud-) personeel en mensen uit zijn enorme netwerk. Ik lees zelfs dat hij geridderd is. Veel kan ik daar niet aan toevoegen maar ik vind het wel een goed moment om te melden dat Ton Brandenbarg goed voor mij is geweest.

Op het moment dat hij er lucht van kreeg dat ik tegen de grenzen van mezelf en die van de organisatie aanliep belde hij me en sprak diezelfde dag nog met me af in een Middelburgs café, in de wetenschap dat ik daar het meest op mijn gemak zou zijn. In die twee uur onder de Lange Jan luisterde hij, maar legde hij ook uit hoe het er aan toe gaat in de wereld die ik altijd een beetje lacherig de grote mensen-wereld noem. Hij hoefde daar niet eens aan toe te voegen dat hij me serieus nam. Hij benadrukte dat de volgende stap vooral mijn stap was. Dat ik met die stap uiteindelijk ook bij zijn organisatie zou wegstappen wist hij toen al, denk ik.

Sommige mensen zeiden achteraf dat hij me te makkelijk had laten gaan. Zo denk ik er niet over. Ton Brandenbarg keek me altijd aan en benoemde eerlijk wat hij wel of niet voor me kon doen. Hij gaf ook altijd eerlijk aan welke ideeën of uitspraken in zijn straatje pasten en welke niet. Hij benaderde me rechtstreeks. Daar kun je van alles van vinden, maar voor mij was dat veel minder vanzelfsprekend dan ik zou willen dat het zou zijn. Ego’s winnen het in mijn optiek te vaak van visie. Misschien heb ik daar zelf ook wel eens last van.

Samengevat: Ton is een mooi mens. Als kleine biebdraak wil ik dat toch even gezegd hebben. Dank Ton.

@

Foto: PZC