Ook bibliotheken gaan kapot door het grote geld
07 augustus 2012
Hotver! Nu roep ik al jaren braaf met iedereen mee dat geld alles verkloot, van de voetbal tot de muziek, maar pas bij het nuttigen van een versnapering met Kies, op een Middelburgs terras, drong het tot me door dat ook de bibliotheekwereld daardoor naar de kloten gaat, uiteindelijk. We hadden het eigenlijk over internet en de bloggers van het eerste uur. Over sites die verkocht worden aan grote mediabedrijven en uiteindelijk gewoon steeds slechter worden. Er zijn honderden voorbeelden. Van TechCrunch tot Dutch Cowboys en MarketingFacts. Natuurlijk kun je stellen dat je zelf ook met de dag meer blasé wordt maar iedereen die goed kijkt weet het: de mensen met de passie en het vuur, die de boel ooit begonnen, die richten zich nu op andere zaken. Wat overbleef is een slapper aftreksel van wat er ooit was. Er zijn maar weinig uitzonderingen die die regel bevestigen.
En midden in het gesprek viel het kwartje opeens. In de zwaar gesubsidieerde bibliotheekwereld is het niet anders. No shit, Sherlock! We doen op alle niveaus zaken met lui die zaken doen als hoofddoel hebben. We kunnen er kort en lang over lullen, maar het gros van al die adviseurs en interims hebben weinig tot niets op met de oorspronkelijke doelstellingen en passies van bibliotheekmedewerkers: die zien alleen de duizenden euro’s die in het circuit circuleren. Workshopje hier, congresje daar, beleidsplannetje zus, evaluatietje zo: je kent dat allemaal wel.
Wat een ontdekking zeg, als ik zou beweren dat ik er van ben geschrokken zou ik liegen. Maar toch: soms is er een opmerking voor nodig om je de realiteit te doen inzien. Nu moet ik natuurlijk ook nog zo eerlijk zijn om te zeggen dat ook ik een deel van mijn brood verdien met adviezen en wat dies meer zij, maar duik in de archieven van dit blog en je weet dat ik tenminste met droge ogen kan beweren dat het verhaal me aan mijn hart gaat, en dat er ook veel is waar ik niet voor wordt beloond in financiële zin. Dat gegeven maakt dat ik vind dat ik het recht heb om de verwachting uit te spreken dat we uiteindelijk niet naar de kloten zullen gaan door de digitalisering, de wijfelende politiek of door welke vaak genoemde sloper van ons bestaansrecht dan ook. Neen.
Wij gaan stuk op al die ingehuurde motherfuckers zonder hart voor de zaak.
Now hit me.
@
Like, +1 en meer van dat alles! Ben het volledig met je eens Edwin (maar dat wist je natuurlijk al).
Go Edwin!
En weet je wat nog meer geld kost, al die zogenaamde marketingmensen die denken te weten hoe het bibliotheekwerk werkt.
Niet alleen die managers, maar ook de ingehuurde staf.
Hear, hear! En wie huurt ze in? Wie gelooft hun praatjes? Wie heeft ze nodig om koers te houden? Ah, hun opdrachtgevers! The bastards!
Helemaal goed Edwin!
Zo waar! Waarom denkt onze branche toch maar steeds dat we buitenstaanders nodig hebben om ons te redden?
🙂 maar ja….nou ben jij een overduidelijk voorbeeld van man met hart voor de goede zaak (en ook de heren/dames hieronder met hun reacties). Maar hoe nou de de mannen met hart te filteren uit al die business adviseurs en -seuzes? Want beweren dat ze echt..echt…echt wel t goede met je voor hebben….dat zeggen ze natuurlijk allemaal. En de seurs/suezes kunnen dat volgens mij nog beter dan de mannen met hart. (waar ik mannen zij bedoel ik ook vrouwen….stop de tijd)
Dank voor de reacties allen! Er zijn natuurlijk ook talloze voorbeelden van situaties dat inhuren onvermijdelijk is maar je kunt wel een onderscheid maken. Veel te vaak wordt de regie helemaal uit handen gegeven. Een voorbeeld dat we allemaal wel kennen is dat mensen die vooral verstand hebben van automatisering op een zeker moment gaan bepalen welke diensten klanten wel en niet krijgen voorgeschoteld.
Dat filteren op een hart voor de zaak is misschien ook niet altijd eenvoudig maar je kunt het vaak toch ook op je vingers natellen, dat bijvoorbeeld een bureau zonder enige achtergrond in de culturele sector niet te veel in de melk te brokkelen zou mogen hebben.
Uit het hart geblogd! Interim-managers zijn een slechte uitvinding. Ze komen ergens, gooien alles overhoop en gaan dan weer weg zodat iemand anders de puinhopen kan opruimen.
Ik denk ook dat er in onze branche te snel hulptroepen van buitenaf ingeroepen worden. Daar zitten natuurlijk ook goede adviseurs bij, maar vaker leveren ze keurig rapporten af waar niets mee gedaan wordt.
Is dat hun schuld? Nee!
Wij zouden zelf wijzer moeten zijn en de mouwen moeten opstropen om zelf verbeterplannen te schrijven samen met de medewerkers zonder teveel wollig taalgebruik én daarna gewoon uitvoeren.
Het veelvuldig inhuren van externen duidt op grote armoe aan eigen kwaliteit en creativiteit in onze branche zelf. Daar zou wat aan gedaan moeten worden.
Daad bij woord Michael 🙂
Daar heb je helemaal gelijk in Bas!
Nou wacht even.. Wel even oorzaak en gevolg van elkaar scheiden. Wie kiest er nu eigenlijk voor om die 'dure passieloze buitenstaanders' in te huren? Dat doet de bibliotheeksector zelf toch? Dan zijn we dus simpelweg niet voldoende in staat om onze eigen boontjes te doppen, wat geen schande is, maar het lukt daarnaast blijkbaar niet om ons door de juiste mensen (die met passie én inhoud dus) te laten adviseren. Dat is- in een tijd waarin je zonder veel moeite heel snel kunt zien of je te maken hebt met betrokken experts of luchtverkopende praatjesmakers, veel zorgelijker.
Dat is waar Gerard, maar dat is ook ongeveer wat ik wilde zeggen met dat 'we doen zaken met…' Het zal wel zijn hoe de moderne economie werkt ofzo. Het is niet iets van de bibliotheeksector alleen, uiteraard.