Oude koeien herhalen zich
26 juli 2012
Een tijdje geleden zei iemand dat ik moet ophouden met oude koeien uit de sloot te halen. Dat was niet bedoeld als compliment. De site Onze Taal zegt er over: “Het gaat in deze zegswijze oorspronkelijk om het opvissen van kadavers van verdronken dieren. Van Dale (2005) schrijft: “oude (verdronken, dode) koeien uit de sloot halen, (meestal ongunstig) halfvergeten, onaangename zaken weer oprakelen””.
Ik voelde me aangesproken, maar wel in beperkte mate. Als ik denk aan oude koeien uit sloten denk ik namelijk aan zaken die ten onrechte worden opgerakeld, of uit frustratie. Nu wil ik best erkennen dat er voldoende zaken waren en zijn die me frustreerden/frustreren maar als ik over die zaken begin is klaagzucht maar zelden m’n beweegreden. Ik wil gewoon graag voorkomen dat dingen die in het verleden fout gingen opnieuw fout zullen gaan, dat is alles.
Natuurlijk verdient alles een tweede kans. Mensen en dingen veranderen nu eenmaal. Een nee van vroeger kan een ja van vandaag zijn. Je moet niet te veel en te lang in het verleden blijven hangen. En zo voort. Maar als je constateert dat de belemmerende factoren van toen er nog steeds zijn, of dat er alleen maar meer bij zijn gekomen, dan moet je ook niet willen doen alsof er geen gisteren bestaat, alsof de neus niet al vaak genoeg is gestoten.
Als er dan toch gesproken moet worden over de kadavers van weleer mag, dan mag dat cliché ‘de geschiedenis herhaalt zich’ ook weer wel eens uit de mottenballen.
@
Ik weet natuurlijk niet om welke koe het gaat. Maar volgens mij is het juist belangrijk om oude koeien uit de sloot halen (het wordt tenslotte tijd), want volgens mij gaan verdronken koeien (dat wat er niet mag zijn?) behoorlijk stinken. Als je merkt dat je ze steeds weer uit de sloot moet halen, treedt ook bij jou een herhaling van zetten op (history repeating itself). Jij haalt ze uit de sloot en dan lopen ze dus stiekum terug 😉 Of je dacht dat je ze uit de sloot had gehaald, maar dat was eigenlijk niet echt zo. Misschien heb je dan meer mensen (best zwaar, zo'n kadaver) of een andere benadering van de koe nodig om 'm definitief uit die sloot te krijgen. Of moet je aan jezelf erkennen hoe graag je koe uit de sloot had gekregen en hoe verdrietig het is dat dat niet gelukt is. En hoe je gaat voorkomen dat er voortaan weer koeien in die sloot lopen. Ik denk dat het eervol is als koe uiteindelijk een begrafenis krijgt met een bordje erbij: "Dit was koe. Hij is gestorven voor de goede zaak (dacht hij) en dat was bepaald niet aangenaam. Hij heeft heel lang in de sloot moeten liggen omdat wij hem niet aan wilden kijken, het te zwaar vonden hem uit de sloot te halen. Wij danken hem voor zijn diensten (ook als die niet altijd het gewenste effect hadden) en geven hem nu zijn plek".
Zonder gekheid, trouwens 🙂
@Marina Noordegraaf mooi omschreven Marina. Er zitten nog best wat aspecten aan die koeien inderdaad maar je metafoor klopt wel. Iedere oude koe verdient een begrafenis!
Een collega haalde oude koeien uit de sloot toen ik verkering kreeg met haar ex! Het was 25 jaar geleden gebeurd en de frustratie,s uiten zich echt zodanig dat er geen deur meer open te krijgen val voor dat anderen naar binnen kunnen stappen! We kunnen dus niet door het zelfde deur