Memorabele filmscènes: de verjaardagstaart in Betty Blue

Bij deze scène uit de film Betty Blue (oorspronkelijk 37°2 le matin) moet ik denken aan een verhaal dat mijn moeder vertelde over mijn opa en oma. Zij stonden ooit op het erf van hun boerderij nabij Westkapelle en keken samen naar de akkers. Mijn trotse opa sprak vervolgens met een wijds gebaar: “zo ver as je kan kieke, tis aol voh joe!” Het cynische antwoord van mijn oma (iets in de trant van “ja, maar van elk kwartje dat je er in stopt komt er maar een dubbeltje terug”) past dan weer minder bij dit tafereel, maar dat terzijde.

Ik ga Betty Blue gauw weer eens kijken. Het is zo’n mooi, intens liefdesverhaal. Als kijker ga je Betty bijna net zoveel liefhebben en haten als vriendje Zorg. Beatrice Dalle speelt het onuitstaanbare wicht met verve. Radeloos word je ervan. Een leuk detail is dat deze film nog jarenlang zou draaien in een nachtvoorstelling van Kriterion in Amsterdam. De zaal was naar verluid vrijwel altijd uitverkocht.

Gerelateerd:
Memorabele filmscènes: het concert van Powermad (Wild at Heart)
Memorabele filmscènes: Winston Wolfe (Pulp Fiction)

@