Memorabele filmscènes: Winston Wolfe (Pulp Fiction)

Heb je dat ook wel eens, dat bepaalde mensen of situaties in je leven je doen denken aan filmscènes? Ik heb het bijna dagelijks. Harvey Keitel duikt ook regelmatig op in mijn herinneringen, in verschillende rollen die hij vertolkte. Van al zijn rollen vind ik die in Reservoir Dogs en Pulp Fiction echter het meest memorabel. Ik denk bijvoorbeeld aan Keitel als ik in het echte leven van die types tegenkom die zeer met zichzelf zijn ingenomen en daar ook naar handelen: zelfverzekerd en zonder enige twijfel. Dan denk ik aan Keitel in zijn rol als Winston ‘The Wolf’ Wolfe, die hulpt komt bieden na een rommelig schietincident in een auto. Als de deur voor hem wordt opengedaan stelt hij zich voor met de woorden. “I’m Winston Wolfe. I solve problems”.

The Wolf: Jimmie, lead the way. Boys, get to work. 

Vincent: A please would be nice.
The Wolf: Come again?
Vincent: I said a please would be nice.
The Wolf: Get it straight buster – I’m not here to say please, I’m here to tell you what to do and if self-preservation is an instinct you possess you’d better fucking do it and do it quick. I’m here to help – if my help’s not appreciated then lotsa luck, gentlemen.
Jules: No, Mr. Wolf, it ain’t like that, your help is definitely appreciated.
Vincent: I don’t mean any disrespect, I just don’t like people barking orders at me.
The Wolf: If I’m curt with you it’s because time is a factor. I think fast, I talk fast and I need you guys to act fast if you wanna get out of this. So, pretty please… with sugar on top. Clean the fucking car.

Niet lullen maar poetsen, als het ware.

@