Dan Witz: schilderijen van Mosh Pits
14 april 2012Dan Witz maakt realistische schilderijen van mosh pits. Wat een mosh pit is zie je hierboven.
Ik vind deze bijna-foto’s fascinerend. Dat heeft alles te maken met het feit dat ik in de jaren ’80, als puber, regelmatig in ‘putten’ als deze was te vinden. Buitenstaanders vonden deze vorm van dansen altijd maar vreemd en toegegeven: welbeschouwd is het ook vreemd, maar het was iets waar je als concertganger geleidelijk ingroeide…en uiteindelijk ook weer uit.
Toen ik er rond 1985 kennis meemaakte heette het ritueel in Nederland nog pogoën. De pogo associeerde je met de eerste punkgolf, die in de jaren ’70 was begonnen. Vanaf 1985 spraken we steeds vaker van moshen, een term die bij mijn weten is gemunt door de band Stormtroopers of Death (dit verhaal lijkt dat te bevestigen). Moshen kenden allerlei varianten maar wij noemden het moshen als we het hadden over het slepend in rondjes bewegen voor het podium, zonder echte stompbewegingen. Stompen en schoppen hoorden bij de pogo. Als je er ook nog een soort aaibewegingen bij maakte noemde je het weer slammen of slamdancen.
Ben je daar nog? Uiteindelijk doet de naam of de variant er niet veel toe. Belangrijker is het om te weten dat deze hobby minder gewelddadig was dan een buitenstaander zou vermoeden. Als mensen struikelden raapte je ze altijd op, als mensen ‘doorsloegen’ in hun enthousiasme werden ze bijna altijd gecorrigeerd. Natuurlijk gingen er ook wel eens dingen mis, zoals ook gemeld wordt in het Engelstalige artikel over moshing op Wikipedia, maar dat waren altijd incidenten. Ik zou bijna zeggen dat moshen iets intiems had, hoe gek dat ook moge klinken.
Voorwaarde voor die ‘intimiteit’ was wel dat de mosh zich afspeelde in een kleinere zaal. Tijdens massa-evenementen escaleerde de boel vaak wél. Zo herinner ik me een moshpit tijdens Dynamo Open Air 1990, een metalfestival in Eindhoven, die sloeg nergens meer op. Toen de band Sacred Reich speelde ging het helemaal los. Eén minuutje in die furie en je zat onder de blauwe plekken. Op YouTube zijn daar nog beelden van te zien.
Maar ik dwaal af. De schilderijen van Witz zijn boeiend, wilde ik maar zeggen. Voor de liefhebber.
@
Een paar weken geleden nog tijdens een jaren 80 avond, plaatje van the Cult (she sells sanctuary). Een klein groepje begon iets dat een goed bedoelde poging leek een mini moshpit te beginnen. En wat doe je dan?
1. Toekijken en genieten van de herinneringen
2. Toekijken en jezelf ergeren
3. De bewaking erbij halen
4. Meedoen.
Het was best leuk ondanks dat iemand zich stond te ergeren en met drank gooide en ondanks dat de bewaking erbij kwam.
Haha, that's the spirit 🙂
@Peter de Kock , eerst ff toekijken en dan meedoen. Alleen is het jammer wanneer het bij een klein groepje blijft. Dan geeft dat toch een beetje een eenzaam gevoel. Bij een NIN concert eens geprobeerd om een pitje te organiseren maar a) de ouderen hadden er geen zin in en/of b) de jongeren hadden geen idee wat de bedoeling was.
Pogoën was voor mij altijd dat iedereen in de buurt mocht springen en doen wat hij wilde waarbij fysiek contact was toegestaan. ;o) dus mocht je iemand in zn rugspringen of duwen, no problem. En wanneer je dat met een man/vrouw of 20 tegelijk deed, zag dat er nogal ruw uit. Maar je was er tijdens dat springen en doen er niet op uit om iemand te raken (al mocht dat wel zo lijken).
Slamdancen (botsautotje spelen op de dancevloer) was bijna hetzelfde met het enige verschil dat men er wel op uit was iemand te 'raken'. Niet voor zijn kanis maar meer hardhandig wegduwen/in de rug springen. Niet echt mijn kopje thee, maar je was wel snel van je agressie af. 🙂
En inderdaad dat klinkt allemaal een stuk asocialer dan het was. Viel er iemand dat werd je snel opgetild en stonden er mensen om je heen om je ff te beschermen. Het uitlokken van knokpartijen werd uitdrukkelijk niet op prijs gesteld. Meer zoals rugby wordt gespeeld, a savage game played by gentlemen.
Soms mis ik het wel. Komt misschien ook wel door mn handbal verleden.
Al ging men soms ook wel wat ver…….slamdancen op blackbird van de beatles…nee dat zie ik niet zitten.
Mooie aanvulling 🙂