Een echte Senderwahl

Vanmiddag zaten we nog nét niet in de zon maar de gesprekjes verliepen evengoed tamelijk voorjaarsachtig. Op een gegeven moment ging het over de belabberde uitspraak van Zeeuwen die een vreemde taal proberen te spreken. Een verhaaltje dat mij na al die jaren nog altijd doet schateren is dat van een leeftijdsgenoot uit Oostkapelle, die ooit een parfumerie in Parijs bezocht met de bedoeling een flesje Alain Delon te kopen. Hij zei tegen de verkoopster ‘doe mien maar un flesje van die Ellen Dellen’. Ze snapte het nog ook.

Een familielid maakte er helemaal een potje van. Hij was in de jaren ’60 de trotse eigenaar van een stereomeubel van Grundig, in het Duits beter bekend als een ‘Konzertschrank‘. Dat het een model van Grundig was wist hij echter niet. Op verjaardagsfeestjes vertelde hij altijd vol vuur over zijn prachtige hifi-set. Dat was pas state-of-the-art! Het was een echte Senderwahl bovendien! Het gekke was dat hij nooit verbeterd werd. De aanwezige fuifgangers knikten meestal instemmend.

Het spreekt voor zich dat ik ook instemmend knikte, toen ik het ding jaren later kreeg. Mijn eerste platenspeler was namelijk toe aan vervanging. Ook ik vertelde mijn vrienden vol trots over mijn eerste echte pick-up. Met deze set kon ik maar liefst tien elpeekanten achter elkaar beluisteren! Gelukkig gebruikte ik de aanduiding Senderwahl maar een maand of twee. Begin jaren ’80 werd je gelukkig wél gecorrigeerd, als je iets doms zei.

@