clear

zoeken

search

Waarom we vrijuit spreken als we online zijn

21 februari 2012

Je hoeft mensen die niet houden van online communicatie en de mores van sociale netwerken natuurlijk niet te vertellen waarom jij er wél dol op bent, maar soms is het toch wel makkelijk als je kunt formuleren wat je drijft. Neem bijvoorbeeld de stelling dat mensen zich zich online vaak beter voordoen dan ze in werkelijkheid zijn. Dat gebeurt inderdaad vaak, maar mijn ervaring is ook dat veel mensen online juist toegankelijker, meer open en socialer zijn dan in de fysieke wereld. Ik misschien ook wel. De vraag waarom dat zo is blijft een interessante.

De bijdrage Why We Speak Freely on Social Networks gaat daar op in. Daar wordt weer verwezen naar het artikel The Online Disinhibition Effect.

“When people have the opportunity to separate their actions from their real world and identity, they feel less vulnerable about opening up. Whatever they say or do can’t be directly linked to the rest of their lives,” Suler writes.

The stuff you do or say on social networks in some way feels dissociated from the rest of your life, so, in effect, it feels like it has no consequences. But in terms of its emotional effect, there are reprecussions. Behaviors are still behaviors, whether they happen online or off.
Is what we show about ourselves online more true than what we share with others in our every day lives? Maybe. Or maybe it’s just a pathway into our imaginations, our mindscapes. And if the user feels safe sharing those ideas, then the space in which this happens is not as important.

“In their imagination, where it’s safe, people feel free to say and do all sorts of things that they wouldn’t in reality. At that moment, reality is one’s imagination. Online text communication can become the psychological tapestry in which a person’s mind weaves these fantasy role plays, usually unconsciously and with considerable disinhibition. All of cyberspace is a stage and we are merely players,” Suler writes.

Veel mensen geven nog steeds de voorkeur aan offline communicatie. Daar kun je weinig tegenin brengen. Maar blijft offline de standaard ook? En is het erg als dat niet het geval is? Zijn de negatieve consequenties van vooral online communiceren negatiever dan die van de offline variant? Ik weet het zo net nog niet.

Gerelateerd:
Je niet meer verontschuldigen voor je online leven
Genieten van het echte leven kan ook online, toch?
Weg van het toetsenbord, weg van het echte leven
Als een vis in het digitale water

@

Afbeelding

4 Reacties

  1. Paardenrassen schreef:

    Voor mij is ook online communicatie beter, vooral via facebook enz

  2. Dank voor je reactie, @de2a8af64a101a4c21c97f08a6fc0676 !

  3. Veerle Tesse schreef:

    Dank je voor deze bijdrage, hoewel ik tegenwoordig mijn off en online life min of meer 'sync', (in die zin dat ik niet vaak behoefte heb aan online escapes and imaginations) zitten er heel wat interessante invalshoeken bij. (Vooropleiding psychologie zal er niet vreemd aan zijn)
    En hoewel online gaan bij sommigen mss een 'drempel' is is het bij mij vaak een facilitator 😉 

  4. Graag gedaan Veerle. Heb er zelf ook nog een beetje over nagedacht en denk dat het in mijn geval vooral afhangt van het type (offline) gezelschap. De formele/zakelijke/enz vervang ik liever door de digitale variant, de informele lang niet altijd.

Reageer