Sabotage in de organisatie

31 augustus 2011

Man o man o man. De laatste weken bereiken mij van alle kanten berichten over stagnatie, obstructie en vals spel, bij verschillende organisaties. Dat is uiteraard niets nieuws maar het valt me op dat de problemen in veel gevallen worden veroorzaakt door enkelingen die zich -willens en wetens en stelselmatig- schuldig maken aan sabotage. Het gekke is dat zulke lui vaak nog alle ruimte krijgen ook.

Op Wikipedia wordt sabotage als volgt omschreven: “een opzettelijke actie met als doel de positie van een vijand te verzwakken. Door middel van belemmering, verstoring en/of vernietiging wordt getracht de bestaande orde schade toe te brengen.”

Het punt is dat de moderne kantoorsaboteur het anders speelt dan de strijdlustige arbeiders van weleer. De saboteur van nu zal namelijk nooit laten merken dat hij collega’s als vijanden beschouwt. De saboteur van nu veinst dat hij zich alleen maar hard maakt voor de belangen van zijn afdeling, of voor het succes van ‘zijn’ subproduct of -dienst. Dat zorgt ervoor dat je deze wolven in schaapskleren maar zelden op heterdaad kunt betrappen en daarom ook maar weinig kunt maken. Zeker niet als een groot deel van de andere medewerkers er helemaal niet voor voelt zich te verlagen tot het niveau van de rat.

Ik krijg soms het gevoel dat dit een van de grootste problemen is in grote organisaties (al dan niet zonder winstoogmerk) maar ik ben eigenlijk nog nooit een effectieve, vreedzame oplossing voor dat probleem tegengekomen. Als het management niet in staat of niet bereid is om zulke figuren uit te roken, wordt het voor ingetogen collega’s helemaal lastig. Dat is stof tot nadenken.

De Beastie Boys mogen de soundtrack verzorgen, bij dit verborgen leed.

@