Klassiekers deel 162: Can’t Take My Eyes Off You

Als er iets is wat ik mooi vind, dan toch wel vurige kroegdiscussies die he-le-maal nergens over gaan. Onlangs hadden we het ijsje met de kauwgombal onderin, afgelopen zondag was voor de duistere plaat ‘Oh Karin, moetie daarin’ enige crowdsourcing nodig en eergisteren leidde een gesprek over goede films ons van de film Enemy of the State naar Frankie Valli.

Hoe dat zo kwam?

Als het over films gaat komt mijn videotheekverleden vaak bovendrijven en denk ik aan de kreet ‘Mensen die dit keken, keken ook….’ Als videotheekmedewerker was je immers de analoge voorloper van Amazon en IMDB.com. Bij de paranoia van Enemy of the State uit 1998, met Will Smith en Gene Hackman, moest ik ook denken aan Conspiracy Theory uit 1997, met Mel Gibson en Julia Roberts. Zes jaar na het uitkomen van die film bezochten we New York. Door omstandigheden moesten we een taxi nemen van Washington DC naar de Grote Appel. Bij het binnenrijden van de stad zag ik de fabriekspijpen van de Keyspan Raffinaderij. Dat deed me denken aan de scene waarin Gibson, daar in de buurt gevangen gezet, samen met Robert Can’t Take My Eyes Off You zong. Ik neuriede het dus ook zachtjes. Zoiets vergeet je niet, als het samenvalt met je eerste kennismaking met een grote stad.

Nu wist ik niet beter dan dat dit een nummer van de band Boys Town Gang was. Het was een grote hit in Nederland, in 1982. Mijn zussen waren er dol op. Ik niet bepaald, maar het was altijd nog beter dan het uiterst kleffe How ’bout us van de band Champaign. Dat nummer stond, ongeveer in dezelfde tijd, nog veel langer op 1. Ik haatte het, maar omdat het zo vaak gedraaid werd ging ik het op een gegeven moment toch meezingen. Wegzappen bood in de tijd van vier televisiezender nog niet zo veel soelaas, moet je weten.

Hoe dan ook:  op het terras haalde ik de film aan, én de hit van Boys Town Gang. Toen merkte iemand op dat hij het nummer kende uit de film The Deer Hunter. Dat leek mij sterk, omdat die film vier jaar ouder is dan de genoemde hit. Maar nee hoor, hij wist het zeker.

Vandaag heb ik de scene opgezocht op YouTube, en uiteraard heeft hij gelijk. Nu herinner ik het me ook weer. Het artikel op Wikipedia laat er ook al geen twijfel over bestaan. De hit van Valli, uit 1967, werd honderden keren gecovered en in nog veel meer films gebruikt. Het liefst zou ik dan ook een filmversie insluiten bij deze posting, maar dat mag natuurlijk weer niet van de filmbonzen. Dan maar de beelden van die foute band uit 1982. Die versie had ik tenslotte in mijn hoofd.

@