Een informatieknooppunt worden of blijven

Van de week voerde ik, op een Middelburgs terras, een prettig gesprek met Kees Hamann, de directeur van de bibliotheek Vlissingen. We spraken onder meer over nieuwe media en sociale netwerken. We waren het er over eens dat bibliotheekmedewerkers die ook digitaal in contact willen komen met (potentiële) klanten meer zouden moeten doen dan aanhaken op sociale netwerken alleen. Kees stelde op een zeker moment dat hij het mooi zou vinden als iedere medewerker zijn of haar interesses, passies en kennis online zou delen, op natuurlijke wijze, zoals hij of zij dat ook zou doen binnen de eigen kennissen- en vriendenkring. Als je namelijk uitgaat van je eigen liefhebberijen en expertise vind je het veel sneller leuk om te luisteren en te reageren, en om te participeren in de online conversaties die rondom zo’n onderwerp plaatsvinden.

Ik geloof in die natuurlijke benadering. Het is het gedachtengoed dat onder meer werd beschreven in boeken als Naked Conversations. Dat deze benadering veel tijd kost moet je voor lief nemen. Een goede relatie kost nu eenmaal veel tijd (“Wat is de ROI van je moeder?“).

Zojuist las ik op ALA TechSource een bijdrage die perfect aansluit op het bovenstaande: Becoming Nodes of Information. Een citaat:

I think that that we must strive to build a relationship with people in our network for the sake of the connections themselves, not as a means to an end. We live in the social networks, and many of us are already doing this. We then seek opportunities to be a node of information for individuals in our network when the opportunity arises. The information sharing becomes a by-product, albeit a very important one, of the relationships we have created and nurtured online.

For librarians, this means that we should–indeed we need–to be spending quality time online, living our lives are many of us already do, sharing with the world an honest version of ourselves. We must start to take more seriously the connections we make online, even in our personal spaces. We should never pass up an opportunity to offer information where it is needed. For many of us, librarianship chose us and we do not stop being a librarian when we leave our library building.

In januari schreef ik nog een tikje zurig dat ik ‘het’ niet zo snel zie gebeuren. Dat schreef ik vooral omdat ik nog vaak zie dat er voor het investeren in relaties (nog) maar zelden middelen worden vrijgemaakt. Vanwege de ongrijpbaarheid wellicht, of vanwege de onmeetbaarheid. Maar komaan: ook als je de kracht van sociale netwerken zelf nog niet hebt ervaren zie je toch wel in dat er behalve bedreigingen ook heel veel kansen liggen? Geef medewerkers, al zijn het er maar een paar, toch de ruimte om als zichzelf dat web op te gaan. Full-time. Uiteindelijk zul je zien dat ze dan buiten werktijd ook voor je werken. Sterker nog: voor alle bibliotheken in Nederland.

Gerelateerd:
De gehyperlinkte en menselijke bibliotheek
Bibliotheken op Twitter: folder of conversatie?
Passie heeft geen ROI
Als een vis in het digitale water

@