15 jaar sociale media
10 mei 2011Augustus 1995. Mijn toenmalige vriendin komt thuis van haar werk en verrast me onaangenaam met de opmerking dat ze een computer heeft aangeschaft, die we twee dagen later geacht worden op te gaan halen bij de leverancier. Mijn gesputter wuift ze weg: “ik heb er ook meteen internet bij genomen, wacht nu maar af, je gaat het heus wel leuk vinden.” Ik had nog maar weinig ervaring met computers en zag niet in dat zo’n apparaat ons leven zou kunnen verrijken. Toen het apparaat twee dagen later in de woonkamer stond heb ik er een tijdje naar staan kijken, pas toen besloot ik dat ik me er dan maar beter in kon verdiepen ook. Het staat tenslotte zo knullig, als je trots je apparatuur toont aan de visite, maar vervolgens niet weet hoe het werkt.
Toen ik de beginselen van het besturingssysteem eenmaal in de vingers had, waagde ik me op internet. De pieptonen van een modem die een inbelverbinding legt met de server van een provider werden in die periode voorgoed in mijn geheugen gegrift. Een van de eerste pagina’s die ik bezocht was die van de oude hippie Timothy Leary. Hij beschouwde het web, dat toen nog een redelijk overzichtelijke omvang had, als een moderne hallucinatie. Dat was goed te zien op zijn kleurrijke website. Hij leidde de virtuele bezoekers daar rond in zijn huis en zijn leven. Hij deelde zijn ervaringen met de wereld. En hoewel het misschien wel een kwartier duurde voordat de telefoonverbinding alle beelden had doorgelaten, genoot ik. Met volle teugen. Er ging letterlijk een nieuwe wereld voor me open.
In de jaren die zouden volgen bezocht ik duizenden sites, maar elke periode werd gedomineerd door een nieuw fenomeen. De eerste twee jaar was ik vooral te vinden in chatrooms, aanvankelijk bij Yahoo, later in de haperende 3D-wereld van Active Worlds. Ik speelde een paar jaar online schaak. Rond 2003 dreigde ik verslaafd te raken aan het strategiespel Command and Conquer. Twee jaar lang speelde een groot deel van mijn vrije tijd zich af binnen een heuse clan.
Rond 2005 kwamen er weer andere media in mijn leven. Ik begon een weblog en ik verkende de mogelijkheden van talloze andere platformen. De media die anno 2011 sociale media worden genoemd. De media waar iedereen de mond van vol heeft. Eigenlijk is dat laatste gek. Men focust op gebruikersparticipatie en het tweerichtingsverkeer, maar welbeschouwd heeft het internet zoals ik het ken die eigenschappen altijd al gehad. Chatten deed ik met anderen. Gamen deed ik tegen anderen. Bestanden downloaden deed ik bij anderen. Linken deed ik naar anderen. Het belangrijkste verschil met toen is dat bedrijven nu beseffen dat zij er ook aan kunnen deelnemen. Maar dat maakt de media toch niet sociaal? Dat waren ze al lang.
Deze column verscheen ook in Digitale Bibliotheek 4, 2011
@