Waarom een goed idee niet zomaar goud waard is

19 april 2011

Startups. Zo noemen Amerikanen -maar ook steeds vaker Nederlanders- beginnende bedrijven. Veel van die bedrijven komen voort uit een idee waar een of meerdere mensen in geloven. Dromend van succes gaan die mensen dan vaak op zoek naar zakenlui die ook in het idee geloven en bereid zijn er in te investeren. Zulke lui worden in het Engels dan weer angel investors genoemd; engelinvesteerders. In het hilarische boek Bringing Nothing To The Party beschrijft Paul Carr hoe dat jagen op engelen in zijn werk gaat. Het is een wereldje waarin meer mensen het niet dan wel redden. Er zijn namelijk ook meer mensen die goede ideeën denken te hebben dan dat er investeerders zijn. Zo gaat dat, in de moderne economie.

Het was dit boek waar ik aan dacht toen ik op Bloomberg Businessweek het overzicht van 118 veelbelovende startups bekeek. De een verwacht binnen te lopen met adviezen op maat, de ander met een harmonica van Amerikaanse makelij. Er zijn mensen die geloven dat de markt rijp is voor een pizzeria waar je zelf je pizza kunt bakken en er zijn lieden die brood zien in elektrische vissersbootjes.

Het overzicht voert me in gedachten weer naar de vele mijmersessies met bekenden, over ‘hoe mooi het toch zou zijn als we een bepaald idee zouden kunnen verwezenlijken op het web’, om er vervolgens radicaal doch uiterst beheerst op binnen te lopen. Dat mijmeren is heerlijk, maar als je ooit van plan bent daad bij woord te voegen doe je er goed in om eerst eens te kijken of een ander het niet al bedacht en uitvoerde. Die kans is best groot. Het overzicht op de genoemde site is namelijk maar een kleine greep. Je kunt ook nog naar de 100 briljante ideeën op Entrepreneur.com kijken, of naar het geweldige aanbod op Kickstarter.com.  En wat te denken van CrunchBase, met z’n dik 60.000 bedrijven, of de Inc. 5000?

Het ideeënaanbod is groter dan de vraag.

@