Beleid voor vrijheid ontwikkelen

03 maart 2011

Tumblr is te heet om aan te pakken. Dit hippe platform, dat het midden houdt tussen blogs, Twitter en fotosites, groeide enorm, in 2010. Zelf kom ik er absoluut niet aan toe om er iets mee te doen, maar ik volg wel een aantal Tumblrgebruikers, via RSS. Ik word regelmatig verrast door de kwaliteit van het aanbod.

Het is het succes van dit soort websites dat me, zoals gisteren, doet beseffen dat het gat tussen traditionele websites, die nu eenmaal horen bij degelijke organisaties met een complexe informatiehuishouding, en het aanbod dat dagelijks voorbij komt op websites als TechCrunch, enorm is. Wij moeten al blij zijn als we over een jaar kunnen beschikken over mooi vormgegeven sites, sites die in staat zijn externe informatie helder te presenteren, die goed vindbaar zijn in Google c.s. en die toch een afspiegeling vormen van al het moois dat we hebben te bieden. We moeten ook blij zijn als alle koppelingen met achterliggende informatiesystemen dan tot stand zijn gebracht, want dat is al lastig genoeg.

Ik ben er ook blij mee. Het zijn stappen in de goede richting. Het zijn dingen die geregeld moeten worden. Maar toch blijft er iets knagen. Ik denk steeds: “laat deze basis inderdaad maar geregeld worden, dan houd ik me ondertussen wel bezig met de makkelijke, mooie en interessante externe platformen. Met al die sociale netwerken en handige hulpmiddelen, met al die publicatietools en geinige gratis software”. Ik besef daarbij heus wel dat al die tools beperkingen hebben en dat de duurzaamheid lang niet altijd gegarandeerd is. Ik besef ook dat organisaties daar niet al hun geld op in kunnen zetten. Maar ik heb in de afgelopen jaren ook geleerd dat je toch best ver komt met Blogger, WordPress, Ning, MediaWiki, Twitter en Foursquare. Dat het helemaal geen probleem hoeft ze zijn om -al dan niet tijdelijk- in te haken op het succes van tools als Instagram.

Het web evolueert razendsnel. Daar kun je bij de creatie van een website voor een grote organisatie maar beperkt rekening mee houden; er zijn nu eenmaal te veel andere zaken waar rekening mee moet worden gehouden. Wat je wel kunt doen is teams formeren die in alle vrijheid buiten de formele structuren kunnen opereren. En of je het nu communitymanagers noemt of sociale media-experts: dat is maar een naam, een titel. Waar het om gaat is dat er buiten je moederschip een wereld ligt die je niet kunt vangen met een paar verwijzende links of fraaie buttons. Het is een wereld die pas gaat leven als je er daadwerkelijk deel van uitmaakt, en niet als je er als medewerker af en toe een uurtje een kijkje mag gaan nemen van de baas.

Over dit onderwerp denk ik veel na momenteel. Ik schreef er in het verleden ook al vaak over, maar nu het erop gaat lijken dat organisaties beginnen te beseffen dat er ook echt in geïnvesteerd moet worden, wordt het serieuzer. Je komt uit bij de vraag hoe je vast kunt leggen dat er niet te veel vastgelegd moet worden. En het is nog knap lastig, om beleid voor vrijheid te ontwikkelen. Toch is dat nu net wat er in veel organisaties staat te gebeuren.

Razend interessant, als je het mij vraagt.

@

Afbeelding: Tumblr.