Ben jij ook zo gelukkig?
08 januari 2011
Het coverartikel van HP/De Tijd van deze week heet ‘Later wordt het leuker’. Op de cover zelf heet het ‘Waarom het leven pas begint bij 45’. Op de website van het blad kopt men ‘Rijp en gelukkig‘. In het artikel wordt uitgelegd hoe het komt dat mensen tussen hun 30e en 50e levensjaar relatief ongelukkig zijn. De belangrijkste verklaring wordt gezocht in de druk van werk, hypotheek en de zorg voor kinderen. Het artikel doet me denken aan de column Ongelukkige ouders van Beatrijs Ritsema, in hetzelfde blad, van november 2010. Toen ik de afsluitende zin twitterde, Een ouder is altijd zo gelukkig als zijn of haar ongelukkigste kind, kreeg ik daarop veel reacties. Het is blijkbaar een onderwerp dat leeft.
Bij mij leefde het onderwerp de afgelopen weken ook. December lijkt soms wel een maand te zijn die je maar op twee manieren kunt ervaren: je bent dol op al die gezelligheid en bijeenkomsten, of je verafschuwt het. Maar hoe je het ook ervaart: je kunt er nauwelijks aan ontkomen, als je niet besloten hebt een maand lang op vakantie te gaan. Het gevolg is dat er veel mensen zijn die -zoals ik het altijd maar noem- stuiteren. Nu kijk ik van stuiteren maar zelden op (ik stuiter ook regelmatig) maar de ‘donkere dagen voor kerst’ van 2010 leken donkerder dan die van andere jaren. Dat is uiteraard een zeer subjectieve waarneming maar wat maakt het uit? Immers: ‘the only thing real is the way you feel’. Feit is dat er nogal wat mensen moeite hadden met zichzelf of hun omgeving en ook ik ontkwam er niet aan. Ik was met vlagen hoekig en korzelig en had vaker dan anders eigenlijk alleen maar zin om door te halen in de stamkroeg. Dat is niet altijd een goed idee, als je in de stuitermodus zit. Stuiteren zonder nuance leidt namelijk tot confrontaties waar lang niet iedereen op zit te wachten.
Terug naar HP/ De Tijd. In het bewuste artikel komt auteur Thijs Joosten met een aantal factoren van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek, die ons gelukkig zouden moeten maken:
- Werk, betaald of onbetaald
- Een redelijk inkomen en voldoende koopkracht
- Goede relaties met familie en vrienden
- Toegang tot goed onderwijs en permanente vorming
- Een gezond milieu
- Goede gezondheidszorg
- Culturele expressie
- Levensbeschouwing en het recht die in vrijheid vorm te geven
- Politieke vrijheid
Geweldig artikel ! Herkenbaar en invoelbaar. Burn-out, bore-out,… neu werk is het niet. Ik vraag me de laatste tijd wel eens af of ons systeem niet een erg sluwe manier van moderne slavernij is. Denk ook aan de titel 'De intensieve menshouderij'…
Ik denk aan vrijheid, spelen in de zandbak en weet ook weer waarom ik voor vrije en open source software kies wanneer dat kan ! 🙂
Dank je Joost! Dat boek heb ik ook gelezen. Het kan zoveel anders allemaal…
He gelukkig, ik dacht al dat ik volkomen abnormaal was…
gelukkig zijn we bijna 45 Ed.
sander
Uit al die factoren kan ik nog niet opmaken wat geluk eigenlijk Ãs. Net zoals vanmorgen een artikel in de Gelderlander over vrienden op internet het begrip 'vriendenschap' werd ontleed, zou je dat ook met geluk moeten doen. Dat is anders dan factoren die ons gelukkig zouden maken, volgens mij. Ook kun je geluk vergelijken met het tegenovergestelde: ben je ongelukkig als je geen van die factoren scoort? Als ik de verhalen van onze (groot)ouders mag geloven niet, want gelukkig waren ze zeker wel, ook in barre tijden.
Hoe het ook zij, onze jeugd kan er straks beter tegen want er is een lesmethode Gelukskunde!
//www.malmberg.nl/Voortgezet-onderwijs/Methodes/Mens-Maatschappij/Gelukskunde/Gelukskunde-1.htm
Jan Marijnissen wist het goed te verwoorden (bij Zomergasten volgens mij), we leven in een land wat gewoon zo goed als af is, klaar dus.
Hoog welvaartsniveau, wet- en regelgeving is af, misdaadcijfers laag, idem voor werkeloosheidscijfers, goed onderwijs, infrastructuur op orde en ga zo maar door. Verzadigd in utopia dus, en toch zijn we met zijn allen depressiever en egoïstischer dan ooit. Volgens mij is het simpel; wie alles al heeft, heeft niets om naar uit te zien. En dat voelt onbehaaglijk.
Een stuk naar m'n hart 😉 Die gelukswijzer zal ik eens invullen, om vast te ontdekken dat ook ik op alle punten mooie cijfers scoor, om te blijven zitten met een gevoel van 'maar waarom knaagt er dan toch zo vaak ergens iets onbestendigs'…
Gerard haalt terecht de woorden van Marijnissen aan, hij heeft wel een punt. Waar alles is daar begint de verveling, het onbehagen, de vervlakking. Iemand in m'n naaste omgeving zegt wel eens 'het wordt weer hoog tijd voor een derde wereldoorlog'. Ik hoop dat dat niet nodig is om ons te laten inzien dat je het (meestal) echt aan jezelf te danken hebt als het hier en nu nog niet zo wil lukken met dat geluk.
Gewoon altijd blijven lachen Bassie en de radio af en toe eens op een andere zender zetten. Een paar maanden ontwikkelingswerk doen schijnt ook wonderen te verrichten….(dan besef je tenminste weer wat je hebt).
Het leven is vergankelijk, alles gaat voorbij, alles wordt niets. Als je je dat realiseert kan het leven tamelijk zinloos lijken. Af en toe ontkom je ook niet aan zo’n stemming. Gelukkig drijven die sombere wolken vaak ook vanzelf over. We denken weer aan andere dingen waar we zin in hebben. That’s life. Je voelt je niet altijd gelukkig, maar gelukkig voel je je ook niet altijd beroerd.
Als we druk zijn met werk of ontspanning, vragen we ons meestal niet af wat de zin van het leven is. Af en toe sta je stil en dat is ook goed. Dan realiseer je dat het soms tamelijk onzinnig is je zo druk te maken om iets. Als je blijft relativeren, blijft er niets over. Dan wordt het weer tijd om gewoon het leven te leven.
@Bram: gelukkig zijn we feitelijk allemaal abnormaal, en daarmee dan weer normaal. Of zoiets…
@Sander: dat scheelt niet veel meer inderdaad. Way to Go 🙂
@Nicole: goed punt. Als je weinig hebt kun je ook heel tevreden of gelukkig zijn. Het hangt er maar net vanaf welke factoren je als uitgangspunt neemt, en hoe mensen dat ervaren. Kun je ook ongelukkig worden van het niet hebben van dingen die je niet eens kent?
Interessant, dat vak gelukskunde, had ik ook best willen volgen op school!
@Gerard: ware woorden van oom Jan. Als het dan af is kan het alleen maar weer afbrokkelen ook, vermoed ik. Dat is dan welhaast onvermijdelijk.
@Astrid: dat heb ik ook wel eens gezegd tegen vrienden ja. Eigenlijk gek dat je op zeker moment constateert dat je het eigenlijk veel te goed hebt, dat er sprake is van een luxe probleem. Wij mensen zijn maar rare dieren…
@Festina: verandering van spijs…ik kan het er alleen maar mee eens zijn.
@Bas: dat is nu precies dat stuiteren. Pieken en dalen. Meestal duurt het niet zo lang, gelukkig.
Of om nog eens met Deelder te spreken:
"- Ben je gelukkig?
– Gelukkig niet."
Hoi Ed,
Ik kwam laatst in dit verband een inspirerend verhaal tegen op TED van Brené Brown, zie //www.ted.com/talks/brene_brown_on_vulnerability.html
Groet,
Enno.
Dank Enno!