Leven met minder dan 100 bezittingen
02 november 2010
Hoeveel spullen heeft de gemiddelde mens? Hoeveel spullen heeft een mens nodig? Gesprekjes van alle dag gaan vaak over bezittingen. Over die nieuwe auto, of de schoenen die in de uitverkoop waren. Over meubels en fijne digitale speeltjes. We doen er bijna allemaal aan mee.
Ook ik houd van spulletjes maar ik bezit momenteel vermoedelijk nog minder dan ik 15 jaar terug bezat. Toen ik introk bij m’n meisje nam ik afscheid van de meeste dingen die ik had. Nu kan ik mezelf nauwelijks vergelijken met Dave Bruno en Kelly Sutton, omdat het huis waar ik nu woon van alle gemakken is voorzien, maar het is toch wel eens aardig om te kijken of ik voldoe aan ‘de voorwaarden’ van The Cult of Less (zie ook dit artikel) en The 100 Thing Challenge. Welke dingen waar ik ooit geld voor betaalde bezit ik nog steeds? Ik heb het geluk dat een collectie telt als 1 bezitting:
een bescheiden boekencollectie
een cd-collectie
een kleine platencollectie
een computer
een fototoestel
een iPhone
een reservetelefoon
een Wii
een bescheiden gamecollectie
een fiets
een kleine kledingcollectie
een paar fotoalbums
een verzameling brieven
een oude reiskoffer
een reistas
een rugzak
zes paar schoenen
een DS
een e-reader
een zakloze stofzuiger
een televisie
een kleine tijdschriftcollectie
een stapeltje losse flodders (aanstekers, pennen, dat soort dingen)
een kleine boomerangcollectie
een paar laatjes administratie
een bedlampje
3 cd-kastjes
Volgens mij ben ik dan al een heel eind. Ik moet nu aan mijn hoofd krabben om te bedenken of er nog meer is. Misschien nog een pet, of een lijstje met een foto erin, en misschien nog wat dingetjes die in een klein doosjes passen. Veel meer zal het echter niet zijn.
Afgelopen zomer vroeg ik me af of ik alle andere spullen zou missen. Dat is tot op heden nog niet het geval. Dat komt natuurlijk ook omdat ik niet zonder die spullen zit. Ik heb er afstand van gedaan omdat het er al was en er niet al te veel meer bij paste. Maar dan nog: eigenlijk is het wel ok, om niet te veel te hebben waaraan je je kunt hechten, of waarover je moet waken. Eigenlijk ben ik best een beetje zen 🙂
@
Oeps, je Zweedse muiltjes vergeten; die moeten toch wel apart vermeld worden:-)
haha, daar ben ik helemaal een mee, dan zie je ze over het hoofd he 🙂
Natuurlijk is zijn belangrijker dan hebben. Toch lukt het mij maar matig om dingen los te laten. Ben een echte verzamelaar, maar langzamerhand beginnen dat digitale verzamelingen te worden. Nemen in ieder geval minder ruimte in. Digitale ontwikkelingen juich ik dus toe, je leert om met elkaar te delen en het legt de nadruk op de inhoud i.p.v. de vorm.
Als je de ruimte hebt gaat dat verzamelen denk ik vanzelf. Digitale collecties zijn handig maar op de of andere manier toch ook minder mooi. Zal wel oud denken zijn. Feit is dat je er in ieder geval niet meer mee hoeft te slepen….
Ik wilde net iets over je pantoffels/muilen gaan opmerken, maar merkte dat Festina me voor is gweest 😉 (Je ziet dat het wel indruk op je lezers heeft gemaakt.)
Maar het is natuurlijk wel een beetje een neplijstje: geen huis, geen meubels, geen koelkast, geen wasmachine, geen koffiezteapparaat, geen strijkijzer en ik vergeet vast nog wel wat.
Als ik zelf alleen zou kijken naar wat je wél opnoemt dan heb ik nog heel wat minder: geen iPhone, geen games, geen Wii, geen fototoestel en nog wel meer niet. Geen auto ook trouwens.
En zit Zen niet eerder in je hoofd dan in (het ontbreken van) spullen? (Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet goed weet wat met Zen bedoeld wordt, maar ik gok op zoiets als onthechting.)
@Arda: in zoverre nep dat ik bij Marleen wel over die spullen kan beschikken, maar er zelf niet voor betaald heb. Daar betaal ik nu gewoon een maandelijkse bijdrage voor.
Geen apparatuur? Maar jij hebt dan vast weer veel keukengerei of spulletjes van vroeger, van de opvoeding?
Zen is niet helemaal de goede term, maar vaak wordt met 'zen zijn' verwezen naar leegte en de rust die dat met zich meebrengt. Iets als in deze definitie
"Uniek Japanse vorm van Boeddhisme, die tegenwoordig met name in West Europa veel aantrekkingkracht bezit: alleen moet je het doen: je zoekt naar leegte, wijsheid en stilte, zoals Boeddha dat óók deed"
Maar een paar spulletjes meer of minder komt niet eens in de buurt uiteraard. Het is een uitdrukking die je niet te letterlijk moet nemen. Maar wel in het hoofd dus, vooral.
Op een site van de BBC stond een paar maanden geleden ook een artikel over The Cult of Less, daarin werd toen vooral de nadruk gelegd op de "digitale gadgets" die het voor mensen mogelijk maken om hoegenaamd niets te hebben. Zie ook hier [reclame voor eigen toko]
Die gadgets maken alles inderdaad een heel stuk gemakkelijker:-) Dank voor de links Ingmar!
Over spullen beschÃkken, dát is het toch eigenlijk? Niet wie het ooit gekocht/betaald heeft?
Ik moet ineens denken aan Maarten 't Hart: die beschrijft ergens hoe de vrouwen in Maassluis in de jaren '50 op maandag allemaal een wasmachine huurden. Het grote verschil was natuurlijk dat ze dan niet met de hand hoefden te wassen.
Wat bedoel je met dat ik geen 'apparatuur' zou hebben? Ik heb ook niet eens een fatsoenlijke eigen pc, alleen een oude van TU-Delft van 25 euro… (Ik maak meestal gebruik van die van een huisgenoot).
Ja, rotzooi en oud speelgoed heb ik genoeg 😉
Helemaal waar natuurlijk, maar de laatste tegenwerping blijft dan toch dat als ik -laten we hopen dat het nooit gebeurt- ooit nog eens op straat wordt gezet, niet veel is dat ik zou kunnen claimen. En maar goed ook!
Als je er zo over nadenkt is er best veel waar je over kunt beschikken. De warmte en het electrisch van bibliotheken, internet daar, de toiletten, de boeken. Wat een leven eigenlijk he 🙂
Ja, ik denk ook wel eens dat ik als ik werkloos word maar veel in de bibliotheek moet gaan zitten lezen, dat spaart geld voor verwarming en verlichting en aanschaf van boeken en tijdschriften. De wc is bij ons in de bieb helaas niet gratis…
Of je écht zen bent (of het alleen maar lijkt) zul je dus pas te weten komen als je ooit op straat wordt gezet, dus hopelijk nooit 😉
@ Arda: dan kun je altijd nog in een ton gaan wonen, net als Diogenes en gaan klagen als iemand in je zonlicht staat, want dat is het enige wat je dan nog hebt, maar misschien wel het meest waardevolle…
@ Festina,
Ik hou eerlijk gezegd niet zo van de zon, maar het is natuurlijk wel een idee om de 'klassieken' eens te gaan lezen.
Een verzameling van de beste en bekendste verhalen is al een start. Nog een bundeltje mythologie erbij…en we beseffen weer hoe weinig er eigenlijk is veranderd, al die eeuwen…
Dit treft me in het hart, ik ben bijna elke dag hierover aan het denken. Echt (voor mij dan!) een rare bijwerking van ouder worden: die omslag van 'verzamelen' naar 'onthechten'. Ik loop vaak helemaal weemoedig door winkels met allerlei leuke hebbedingetjes en weet nog hoe ik hier ooit dolenthousiast van was; ben jaloers/vertederd als ik mensen dit zie kopen; weet dat ik dit blije verlangen nooit meer hebben zal; weet dus: ik word/ben OUD.
Edwin Mijnsbergen, je hebt een tere snaar geraakt met dit blogje.
@Nel: mooi om te lezen dat dit iets bij je losmaakt. Ik word dan wel nieuwsgierig wat het precies is, in jouw geval, dat je die omslag voelt. Het is niet alleen onthechten, als ik het goed begrijp, maar ook gewoon geen verlangen meer naar nieuw bezit.
Maar het feit dat je dat verlangen niet meer hebt maakt je wel een beetje weemoedig en jaloers, waar ik dan uit opmaak dat je het verlangen mist.
Wat zou het dan met je doen als je toegaf aan de weemoed en wel zou kopen? Krijg je daar dan spijt van…of zou het allicht toch een beetje bevrediging geven?
Hoe dan ook bedankt voor je reactie!
Je bent een koning!