Bakens verzetten?
02 november 2010
Wat zie je allemaal, als je terugkijkt op je internetverleden? Zijn er periodes die je beter bevielen dan andere? Vond je de intimiteit van de kleine chatboxen uit de jaren ’90 prettiger dan het vergelijkbare maar massalere communicatiegebeuren van nu? Het zal voor iedereen anders zijn. Als ik terugblik op veertien jaar internetgebruik kan ik alleen maar constateren dat iedere periode zo z’n charmes had.
- De begintijd, in de chatrooms van Yahoo en Active Worlds, was grandioos. Alles was nieuw. Ik viel van de ene verbazing in de andere. De hele tijd.
- De periode van het online schaken activeerde voor het eerst mijn verslavingsgevoeligheid op het web. Ik kreeg er maar geen genoeg van, vooral niet van die korte, snelle potjes.
- Vanaf het moment dat ik bij de bibliotheek werkte verlegde ik mijn aandacht naar de informatiekant van het web en naar het verkennen van nieuwe bronnen en hulpmiddelen.
- In de periode 2005-2006 ging ik helemaal op in online gaming. Ik ontmoette voor het eerst mensen IRL die ik voordien alleen kende van lange (vaak nachtelijke) sessies op virtuele slagvelden.
- Die informatiebelangstelling belandde in 2005 een nieuwe impuls, toen ik begon met bloggen
Natuurlijk heb ik het nu alleen over de hoofdactiviteiten in bepaalde periodes. De vele zijsporen laat ik hier voor het gemak achterwege.
Ik realiseer me nu dat communicatie al die jaren een hoofdrol heeft vervuld. Mensen verschenen en verdwenen in en uit beeld en zo is het eigenlijk altijd gebleven, net als in het ‘gewone leven’. Slechts een handvol vriendschappen zijn niet vatbaar voor de tand des tijds.
Soms krijg ik daar een nostalgisch of licht sentimenteel gevoel van, maar ik weet: zo gaat het nu eenmaal. Na een tijdje zijn mensen uitgekeken op het platform of de game waarop/waarbinnen de communicatie zich afspeelt. Dan verwatert het contact na verloop van tijd ook. No hard feelings at all. Ik denk nog steeds met een glimlach aan de gesprekken met de Mormoonse moeder van vijf kinderen, uit Utah, die de rol van gastvrouw op zich nam, in die eerste chatroom. Ik voel me nog steeds een beetje verbonden met de mensen uit de (game-)clan, waarmee ik eindeloos streed tegen andere groepen. De jonge geschiedenisleraar annex ‘hardcore voetbalsupporter’ uit het Oosten van het land, die aardige Duitser, die mij de finesses van het spel bijbracht. De bloggers met wie ik in de begintijd dagelijks sprak en nu bijna nooit meer, of zelden.
Het is net zo goed levensgeschiedenis als, pak ‘m beet, je schooltijd. Zo ervaar ik het tenminste. Dat maakt dat ik me begin af te vragen of ik de bakens niet eens moet verzetten, en wellicht moet kiezen voor een koerswijziging. Iets nieuws. Iets anders.
Het bloggen geef ik niet op. Dat is te leuk en te handig. Wat ik dan wél ga doen weet ik nog niet. Daar ga ik de komende tijd eens over nadenken. Andere thematiek? Andere invalshoeken? Dat zal nog niet meevallen, ben ik bang. Maar ik verzin vast wel iets.
@
Altijd goed om af en toe even achterover te leunen, terug te blikken en je gedachte laten gaan over wat je nu allemaal doet en of je dat wilt blijven doen.
Gewoon doorrazen en meegezogen worden in de stroom van gebeurtenissen die komen en gaan, moet je nooit doen. Druk zijn moet je met een zekere regelmaat afwisselen met rustig aan doen, even pauze etc. Jij als druk baasje moet jezelf waarschijnlijk dwingen om even stil te staan.
Er komt vanzelf iets, als je er de tijd voor neemt om stil te staan.
En bedankt voor het ophalen van herinneringen. Ik koester zelf warme herinneringen aan chatten op Microsoft Comic Chat met een vast clubje mensen uit de hele wereld. Ik vond het fantastisch, dat je zo rechtstreeks met elkaar kon 'praten'. Doordat internet nu zo dichtbevolkt, commercieel en gewoon is geworden, komt dat gevoel denk ik nooit meer terug.
@Bas: dat eerste ben ik helemaal met je eens. Die dingen moeten goed in balans zijn. En hoewel ik niet wil ontkennen dat ik dagelijk veel tijd online doorbreng, vind ik zelf dat ik het juist nogal op het gemakkie doe dit jaar. Ik heb nog steeds tijd genoeg om met regelmaat van de klok heerlijk te lanterfanteren. Dat koester ik ook, maar ik wil maar zeggen: er zijn veel mensen die heel wat meer uren draaien dan ik. Buitenshuis krijg ik nogal eens de vraag of ik ook nog wel eens werk 🙂
Neemt niet weg dat iedereen het scherp in de gaten moet houden, ook ik. Als je echter merkt dat juist 'de stekker erin' je veel ontspanning geeft, moet je je afvragen of 'de stekker eruit' wel een goede remedie is. Ik zoek het dan eerder in afwisseling en nieuwe dingetjes.
@Tiroka: daar heb je ook gelijk in. Je moet niet alles forceren.
Comic Chat ken ik dan weer niet, maar het is een voorloper van de grafische chatboxen van Yahoo, zo te zien. De omvang der dingen heeft toch altijd weer invloed op de gevoelens die ermee gepaard gaan…