Het schuldgevoel van een valsspelende boekenhandelaar
06 oktober 2010
Vraagje: ben jij in een winkel voor tweedehands boeken wel eens iemand tegengekomen die bezig was de daar aanwezige boeken na te lopen met een barcodescanner? Ik niet, maar het zou me niets verbazen als het boeiende verhaal van Michael Savitz in Slate, Confessions of a Used-Book Salesman, herkenning oproept bij sommige mensen. Savitz vertelt hoe hij dagelijks met zijn barcodescanner nagaat of er online meer voor een tweedehands boek wordt geboden dan er in de winkel voor wordt gevraagd. Dat is, met de technologie van nu, een fluitje van een cent. Als blijkt dat hij het boek voor meer geld kan doorverkopen koopt hij het. Zo verdient Savitz zijn geld.
Ik vind dat verhaal op zich al bijzonder, maar het wordt pas echt interessant als Savitz begint uit te leggen waarom hij zich schuldig voelt t.o.v. van de echte liefhebbers, de bibliofielen:
I’ve had just one confrontation while doing my job, with an elderly man in a suburb. We were in the library’s book-sale room when I overheard him telling his friend that the two of them were surrounded by assholes—that is, the people scanning. “It’s a business,” I said, but I felt all locked up and couldn’t bear to turn and say it to his face. “This is a library!” he spat. “You don’t work here—you don’t work at the library!” He told me that he had 10,000 books in his house, and that he’d read them all. A dozen other people kept scanning silently. Later on, in the parking lot, I got some empathy from my comrades, but they quickly started to speak about their work with the same hunching defensiveness I had put on with my challenger.
The bibliophile bookseller, and the various other species of pickers and flippers of secondhand merchandise, would never be reproached like this and could never be made to feel bad in this way. Record geeks are, obviously, crazy music fans. The dealer in used designer clothes or antique housewares, when he considers a piece, can evaluate its craftsmanship and beauty with the same gaze he uses to appraise it. But the aesthetic value of a book—its literary merit—doesn’t have anything to do with its physical condition. Besides, libraries are for readers, not people who see profit in the shelves. When I work with my scanner and there’s someone else shopping near me who wants to read books, I feel that my energy is all wrong—high-pitched, focused narrowly in the present, and jealous. Someone browsing through books does it with a diffuse, forgetful curiosity, a kind of open reckoning that she learned from reading. Good health to you, reader. One day I will be like you again.
Tsja. Slim geld verdienen geeft je een goed gevoel, valsspelen niet.
@