Wat een mediawijsneus ook moet weten
27 september 2010
Maar al te vaak wordt er vanuit gegaan dat je kinderen niet veel meer hoeft te leren, als ouder, als het gaat om technologie. “Ongelooflijk, hoe snel onze Joris die computer heeft opgepikt. Hij is nog maar vijf jaar oud, weet je!” Natuurlijk is het ook zo, dat kinderen die met technologie opgroeien minder vaak worden gehinderd door de geestelijke blokkades waar ‘digitale immigranten’ soms mee kampen, maar zijn het daarmee ook mediawijsneuzen? Je kunt er op z’n minst je vraagtekens bij zetten. Het bedienen van knopjes is niet zo ingewikkeld, maar als het noodzakelijk is om eerst een handleiding te lezen zou het wel eens heel anders kunnen uitpakken.
Technodenker Kevin Kelly onderwees zijn zoon een jaar lang, thuis. Hij besteedde daarbij veel aandacht aan wat hij noemt ‘technologische geletterdheid’ en kwam uit op een aantal paradigma’s:
- Every new technology will bite back. The more powerful its gifts, the more powerfully it can be abused. Look for its costs.
- Technologies improve so fast you should postpone getting anything you need until the last second. Get comfortable with the fact that anything you buy is already obsolete.
- Before you can master a device, program or invention, it will be superseded; you will always be a beginner. Get good at it.
- Be suspicious of any technology that requires walls. If you can fix it, modify it or hack it yourself, that is a good sign.
- The proper response to a stupid technology is to make a better one, just as the proper response to a stupid idea is not to outlaw it but to replace it with a better idea.
- Every technology is biased by its embedded defaults: what does it assume?
- Nobody has any idea of what a new invention will really be good for. The crucial question is, what happens when everyone has one?
- The older the technology, the more likely it will continue to be useful.
- Find the minimum amount of technology that will maximize your options.
Het verhaal van Wilfred is volgens mij een mooie aanvulling op je verhaal.
Als we zo naar mediawijsheid gaan kijken dan maakt dat de bibliotheek als instituut voor mediawijsheid ergens paradoxaal. Mediawijs zijn is goed zijn in beginner zijn, schrijf je. Dat zie ik ook zo. Het is meer een houding dan een vaardigheid. Het is meer durven vertrouwen dat je een apparaat/techniek/zoekinstrument wel onder de knie zult krijgen als je die nodig hebt, dan je kennis ervan. Zo bekeken zou de bibliotheek niet zozeer een kennis instituut zijn, maar een lerende organisatie. Een plek waar je je kunt verdiepen in diverse standpunten. Een plek om de dialoog aan te gaan. Een plek waar de waarheid niet bestaat.Of ga ik nou te kort door de bocht?
@Marina: dat verhaal sluit er zeker op aan, dank je!
En wat betreft je bocht: daar ga je wat mij betreft helemaal niet kort doorheen, integendeel. Ik ben het er mee eens. En als medewerkers het ook een beetje op die manier oppikken, kan de wisselwerking met het publiek ook daadwerkelijk tot zo'n sfeer en instelling leiden, denk ik. Ontmoeting en debat, vrijheid van informatie. Een leven lang leren: het zijn allemaal van die slogans die al jaren gebruikt worden, toch?
@Ed
The older the slogans, the more likely they will continue to be useful! 🙂
Exactly 🙂