Merkwaardige kunst deel 29: Japanse marcheerkunst
05 september 2010Het was in 1991 dat ik, tijdens mijn officiersopleiding in Vught, voor de periode van een week benoemd werd tot een soort plaatsvervangend pelotonscommandant. Misschien was ik het haasje omdat ik er al drie maanden dienstplicht op had zitten en als enige bruine, in plaats van zwarte kistjes droeg, ik weet het niet. Wat ik me nog wel goed herinner is de eigenaardige sensatie die het zogenaamde exerceren bij mij teweeg bracht. 51 mannen die, in kadans, precies doen wat jij roept. “Lihiiiinks-om!”, “Rechtsooooom-keert!”, dat werk. Je kreeg bij vlagen het gevoel dat je een machine stond te bedienen, met commando’s in een universele taal.
De sensatie bleek niet voldoende om mij te transformeren tot een militair ingesteld persoon. Na zes weken, op de laatste dag van de opleiding, nam ik mijn ontslag als KVV’er en keerde terug naar Middelburg om daar de plicht uit te dienen. Daar was de discipline een stuk lager. Gemarcheerd werd er niet meer. Bij de enige officiële gebeurtenis die nog zou volgen, een beëidiging klonk er alleen nog een slap “Mag ik jullie verzoeken om in de houding te gaan staan?” in plaats van een oorverdovend “geeheeeeft-acht!”.
En wat heeft dit alles met kunst te maken? Niets eigenlijk, maar ik moest er aan denken toen ik deze Japanners zag exerceren. De wijze waarop zij het uitvoeren is mijns inziens wel degelijk kunst.
@
Heel merkwaardig maar ook heel kunstzinnig en erg Japans. De Amerikanen kunnen dit ook heel goed. Alleen combineren zij dit met muziek en pakken het nog iets grootser aan. Zo bijvoorbeeld of zo. En hierbewijzen ze dat ze dit echt bloedserieus nemen… Tja, ieder z'n hobby 😉
Mooi filmpje! De associatie die het marcheren bij mij oproept is de Taptoe Delft waar ik als klein kind met mijn ouders naar toe ben geweest. Maakte grote indruk. Zoveel zelfs dat ik het nog steeds leuk vind als de fanfare hier in het dorp weer eens langskomt.
@Astrid: Bigger Better Faster inderdaad, maar toch wel mooi, om zo vanaf de tribune te bekijken.
@Bas: krijg nu opeens het gevoel dat je fanfares en majorettes veel minder ziet dan vroeger. Of ligt dat gewoon aan de leeftijd ofzo? Herinner me nog dat mijn zus dat deed, toen ik heel klein was. Had best wat voeten in de aarde 🙂
ok 🙂 ik zie dat we in hetzelfde jaar (1991) gemarcheerd hebben
Ha! Waar zat jij toen?
Lichting 91/1. De laatste met bruine kistjes 🙂 Begonnen in Den Bosch en na 1 maand naar Apeldoorn, gestationeerd in de bieb van Staf 1e Legerkorps.
hehe, zelfde lichting dus: ouwe poep 🙂 Ik begon in Ede, toen Middelburg, toen Vught en daarna weer Middelburg. Was een verbindelaar. Toch grappig.