De angst van Nokia
28 september 2010
Ik, en met mij vele anderen, heb me er al vaak over verbaasd dat het grote Nokia zich zo heeft laten verrassen door de populariteit van de Smartphone. Het is een ongelooflijk verhaal. Nu komen er een paar apen uit mouwen. Ik citeer uit Sovjetmentaliteit nekt Nokia:
Nokia had Apple ver voor kunnen zijn met een eigen appstore en touchscreen smartphones. Maar een ‘Sovjetachtige bureaucratie’ hield elke nieuwe ontwikkeling tegen.“We hadden vele jaren om Symbian beter te maken. We konden de hele code diverse malen herschrijven. Daar hadden we de middelen en de mensen voor. Maar we deden het niet.” Drie voormalige managers van het bedrijf doen in The New York Times een boekje open over de starre bureaucratie binnen Nokia in de afgelopen tien jaar. Vele innovaties zijn door interne managementstrijd en pure angst nooit doorgevoerd.
De oorzaak van de houding van het management ligt volgens de drie managers in het vroege succes van Nokia. Het bedrijf was erg tevreden met zichzelf, reageerde traag op marktontwikkelingen en verloor zo contact met de consument en diens behoeften.
Kunnen we afspreken dat we net zullen doen alsof we er niets in herkennen?
Meer verhaal in NYT.
@
Dit lijkt sterk op (of is gewoon) de bekende wet van de remmende voorsprong, ook wel de dialectiek van de vooruitgang genoemd. De suggestie dat de bibliotheek ooit ook zo'n, later verlammend werkende, voorsprong heeft gehad lijkt me niet helemaal te kloppen, het was vooral denk ik een monopoliepositie, die er nu niet meer is.
Ik vind wel dat een vergelijking met de bibliotheek opgaat. De riante positie die de bibliotheek jarenlang gehad heeft, mede dankzij de monopoliepositie, heeft haar lui gemaakt en heeft tot gevolg dat de branche nu niet in staat blijkt te zijn snel in te spelen op veranderende behoeften van de klant.
@Bas
Met dat laatste ben ik het eens, ik denk alleen dat de oorzaak anders is dan bij Nokia. Maar veel doet dat er ook eigenlijk niet toe, als we de les maar ter harte nemen. (Voor zover nog mogelijk.)
Eén woord: oef…
Het gaat vast voor veel organisaties op denk ik. Vooral van die grote, logge bedrijven en organisaties met vastgeroeste managers die inderdaad bang zijn voor verandering 'zo gaat het toch goed?'. Nokia is daar een mooi voorbeeld van. Fantastisch dat ze daar nu een boekje over open doen.
Het is misschien wat flauw, maar ik heb het woord 'bibliotheek' nergens genoemd. Die suggestie zal wel iets te maken hebben met mijn achtergrond 🙂
Maar zonder dollen: innovatie is nooit vanzelfsprekend, en al helemaal niet als je op lauweren rust. Dat zijn inderdaad lesjes voor allerlei soorten organisaties, ook bibliotheken.