De pornoindustrie en het web

29 augustus 2010

Als je erover nadenkt is het best vreemd, dat mensen die zich bezighouden met de invloed van internet op de economie, cultuur en kunst, maar zelden parallellen trekken met de pornoindustrie. Die grote industrie is van meet af aan een van de pijlers waar het (commerciële) web op rust, maar is tegelijkertijd een van de grootste slachtoffers van het enorme gratis aanbod van content op het web. Als je wilt weten welke kant het opgaat met de uitgeefwereld en alle andere tussenpersonen in de handel en cultuur (van reisbureaus tot bibliotheken, van makelaars tot de detailhandel), doe je er goed aan ook te kijken naar de ontwikkelingen in de pornoindustrie.

Tot diep begin jaren ’80 was porno voorbehouden aan de seksshops, de uitgevers van pornoblaadjes en de gelukkige particulieren die beschikten over een filmprojector. Met de opkomst van de videorecorder rukte porno ook op in de woonkamer. Bijna 15 jaar lang was het in veel videotheken het bestverhuurde genre. Toen ik eind jaren ’90 in een videotheek werkte was het dat in ieder geval nog steeds. Toen breedband internet gemeengoed werd stortte de industrie in. Kennislink heeft een aardig artikel over dat onderwerp. Door het aanbod van ‘gratis’ wordt er veel minder verdiend aan porno.

Het gekke is dat de statistieken over de pornoindustrie tegelijkertijd indrukwekkend en teleurstellend zijn. Er wordt ontzettend veel porno gekeken (vooral op zondag blijkbaar) maar in de lijst van meest bekeken websites wereldwijd komt lijstaanvoerder Pornhub niet verder dan een 53e plaats, en nr. 2, YouPorn, niet verder dan de 61e plaats.

Denk je vervolgens eens in: YouPorn heeft meer dan 1,2 miljoen unieke bezoekers per dag, die gezamenlijk dan zo’n 16,5 miljoen pagina’s bekijken (bezoekers van pornosites schijnen gemiddeld zes minuten ‘te blijven hangen’). Toch lukt het de eigenaar maar niet om de website te verkopen, omdat het verdienmodel niet in orde is. Kennislink schrijft:

In 2007 kreeg Steve Hirsch, de eigenaar van de Vivid Entertainment Group, ‘s werelds grootste uitbater van seksvideo’s, een bezoekje van de eigenaar van YouPorn. De website liep toen al als een trein, maar hij wilde de site verkopen omdat, net zoals bij YouTube, er meer bezoekers waren dan inkomsten. De vraagprijs was 20 miljoen dollar, een schijntje vergeleken met de 1,65 miljard dollar die Google een half jaar eerder neertelde voor YouTube. Het leek een buitenkansje. Toch bedankte Hirsch voor de eer.
[…]
Al dat gehannes met die nieuwe technologie is de moeite niet waard volgens Hirsch en zijn collega’s in de industrie. De voorlopig marginale opbrengsten van zo’n $120.000 per jaar aan advertentiekosten is niet voldoende motivatie voor de grote spelers om YouPorn over te kopen. De eigenaar, een mysterieuze Amerikaan genaamd Stephen Paul Jones, zit voor zover bekend nog steeds met de website in zijn maag.

Leerzaam, wat ik je brom. Zelfs als je groot bent in een van de meest populaire segmenten van het web is het nog erg lastig om je financiële slag te slaan. Je kunt dan uiteraard de schuld geven aan de ‘alles gratis-cultuur‘ maar dat is m.i. iets te kort door de bocht. Die cultuur kan bestaan dankzij de eigenschappen van bits, het karakter van het netwerk als geheel én dankzij de natuurlijke zucht naar meer en gratis van mensen. Als je zou  proberen dat terug te draaien vanuit het achterhaalde copyrightconcept zal je jezelf geconfronteerd zien met een verdere toename van piraterij en ‘user generated content‘.

Commercie is onomkeerbaar veranderd. Wie geld wil verdienen zal anders moeten gaan denken. Of de pornoindustrie nu al klaar is voor Pink’s ‘geheel nieuwe geest‘ waag ik te betwijfelen maar men zou er goed aan doen de dingen te accepteren zoals ze zijn en verder te kijken, te innoveren.

Gerelateerd:
Meer kwekken, minder masturberen?
Zoeken naar sex, dat doe je niet in de bibliotheek
Pornopolitiek zuigt
Zeeuwen zoeken het meest naar porno

@

De volledige infografiek